از ۶ تا ۱۱ سالگی که دوره سوم کودکی نامیده می شود، تغییرات شگرف و رشد سریع از نظر جسمانی و توانایی های ذهنی و روانی همراه با قابلیت های اجتماعی در کودکان به وجود می آید.
رشد جسمانی
در این دوره سرعت رشد جسمانی کودک، کاهش  می یابد. تا حدود ۱۰ سالگی به طور معمول پسران کمی بلندتر از دختران هستند و از آن به بعد تا ۱۵ سالگی، دختران کمی بلندتر از پسران می شوند. میزان رشد قد دختران از ۹ سالگی و پسران از ۱۲ سالگی، افزایش می یابد. کودکان در این دوره دارای انرژی بیشتری برای کشف، ارتباط با دیگران و کسب مهارت و دانش هستند. بافت عضلانی آنان، قدرت بیشتری یافته و نیرومندتر می شوند. بدیهی است که رشد جسمانی همه کودکان، یکنواخت نیست و برخی لاغز و بلند قامت و برخی چاق و کوتاه قد هستند. در این دوره کودک از هماهنگی حرکتی بیشتری برخوردار می شود.
رشد ذهنی
کودک در این دوره از طریق تجربه های ذهنی و حواس خود، برای درک و شناخت هرچه بهتر، به جست و جو پرداخته و یافته های خویش را برای ارزیابی، استدلال و تفکر، در حافظه ذخیره می کند. با افزایش وسعت تفکر که به طور عمده با سعی و تلاش کودک انجام می گیرد، کودک به عمق کاری که انجام می دهد، می نگرد و آن را طبقه بندی و تفکیک نموده و به جای توجه به ظاهر اشیاء، از اشارات به خوبی استفاده می نماید، درنتیجه شناخت کودک از چهر دنیا، مردم درون آن و روابط بین آنان، بیشتر و باثبات تر می گردد. حافظه کودک در حدود ۹ سالگی، بسیار قوی است و تمرین و تکرار مطالب، بهترین و مفیدترین راه به خاطر سپردن آنها می باشد. انگیزه نیز عامل بسیار مهمی در به خاطر سپردن مطالب است. کودک آن چه که برایش مهم است را بیشتر به خاطر می سپارد. علاوه بر آن، محیط آرام و بدون استرس نیز برای حفظ کردن و به یادآوردن مطالب، حائز اهمیت است.
رشد اجتماعی
رسیدن به سن دبستان برای کودک، به منزله ورود به یک دنیای جدید و گسترده و دست یابی به یک شبکه ارتباطات اجتماعی است. موفقیت در این دوره مستلزم آگاهی کودک از شوق و شعفی است که از انجام یک کار مفید و صحیح در او پدید می آید. او از این که می تواند کار خاصی مانند تکلیف درسی، ورزش، خواندن، نوشتن و هنر را با سعی و تلاش و جدیدت انجام دهد، احساس ارزشمندی و خودکفای می کند؛ چنانچه این احساس سعی و کوشش، در این دوره نتواند به حد کافی رشد کند، برای کودک، بسیار زیان آور است و احساس حقارت در او پدید می آید.