در کشورهای مختلف جهان، اعتقاد به انواعی از روش های درمانی بر پایه انرژی های شفابخش در بدن برخی از افراد به عنوان شفاگر وجود دارد. در کتاب های تذکره اولیا عطار و نفحات الانس جامی از این نوع درمان ها یا شفابخشی های توسط برخی از عرفای بزرگ، حکایات هایی وجود دارد. در برنامه آموزشی دانشکده های پرستاری در بسیاری از کشورهای پیشرفته، مهارتی به نام شفابخشی دست وجود دارد که به صورت رسمی به پرستاران آموزش داده می شود و این افراد، بر بالین بیماران به ویژه در شب که به علت دردهای سبکی مانند سردرد یا دردهایی در اندام ها، نمی توانند بخوابند بر اساس آموزش داده شده، با نهادن دست درمان گر یا شفاگر روی دست، پیشانی یا ناحیه دردناک بیمار، یک روش درمانی بسیار قدیمی است که به صورت تاریخی دست کم به ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ سال پیش بر می گردد. به باور پزشکان، از این روش ها نه تنها برای درمان تعدادی از بیماری ها و ناتوانی ها، بلکه برای رسیدن به موفقیت، شاد زیستی و افزایش قدرت و قابلیت های ذهنی و بدنی هم می توان استفاده کرد. روش هایی که برای شفابخشی و انرژی درمانی در بسیاری از نقاط جهان مورد استفاده قرار می گیرد، مانند سایر زمینه های درمان و زندگی، موافقان و مخالفان زیادی دارد، عده ای، این روشها را اصیل و واقعی می انگارند و جمعی، آثار درمانی آنها را بر پایه باور و فرهنگ بیمار و به صورت تلقینی می پندارند. مخالفان انرژی درمانی این روش را صرفا مبتنی بر روح و روان می‌دانند که نهایت می‌تواند برای درمان بیماری‌های روحی مثل افسردگی یا استرس موثر باشد، اما برای درمان بیماری‌های جسمی مثل سرطان یا افرادی که سکته مغزی داشتند، نمی‌تواند گزینه قابل اعتمادی باشد.  این شیوه درمانی در گذشته با عناوینی مثل طب نامرسوم و طب حاشیه‌ای شناخته می‌شد که نشان از مخالفت جامعه با این روش بوده است.