پرخوری عصبی با عنوان «غذا خوردن احساسی»  نیز شناخته می شود و شامل استفاده از غذا به عنوان مکانیسم مقابله برای کمک به داشتن احساس بهتر است. به طور معمول، این عارضه هیچ ربطی به گرسنگی جسمی ندارد و همه چیز مربوط به تسکین یا سرکوب احساسات و موقعیتهای ناراحت کننده است.
انسان برای تأمین انرژی، رشد و زنده ماندن نیاز به غذا دارد. نیازهای فیزیولوژی، روانی و عوامل محیطی در انتخاب نوع غذا، چگونگی طبخ استفاده از انواع چاشنی ها، رنگ و بوی غذا و عادتها و فرهنگ جامعه در حجم غذای مصرفی، کمی یا زیادی اشتهای زنان و مردان مؤثر بوده وتغذیه افراد را در مسیر پرخوری، بدخوری یا کم خوری قرار می دهد هر زن و مردی، وقتی دچار خشم، نگرانی و استرس شود، برای برگشت به آرامش، اگر راه تخلیه استرس را به صورت درست نداند، ممکن است به پرخوری، بدخوری و یا کم خوری بپردازد. به عبارتی ساده تر، زنان و مردان وقتی عصبانی هستند یا استرس دارند، برای رهایی از آن و کسب  آرامش، به دنبال راهی می گردند؛ یکی از عواملی که استرس انسان را کاهش می دهد، خوردن انواع مواد خوراکی است که این امر در افراد مختلف به صورت های متفاوتی شکل می گیرد؛ به این معنی که افراد چاق وقتی آرامش خود را از دست داده و عصبانی می شوند، اگرچه گرسنه نباشند، اما شروع به خوردن مواد خوراکی اشتهای می کنند، چرا که با خوردن است که به نوعی آرامش کاذب دست می یابند اما افراد لاغر زمانیکه عصبانی هستند، معمولا اشتهای خود را از دست داده و اگر گرسنه هم باشند، چیزی نمی خورند در واقع، هورمون های آدرنالین، کورتیزول و... که تحت تأثیر عوامل متعددی ازجمله استرس و عصبانیت ترشح می شود، در افراد چاق اشتها را افزایش و در افراد لاغر اشتها را کاهش می دهد و سلامتی آنان را به آرامی به خطر می اندازد.