بین ۳ تا ۵ سالگی، کودک هرچیزی را از روی تقلید یاد می گیرد؛ مرتب کردن اتاق را مانند بازی به او نشان دهید و او را در این کار همراهی کنید. او نیاز دارد بداند که این کار را از کجا شروع کند و هر وسیله را چطور سر جای خود بگذارد. بین ۶ تا ۱۱سالگی، او تمایل دارد خود را مستقل تر نشان دهد و ترجیح می دهد اتاقش را به تنهایی مانند یک فرد بزرگسال مرتب کند این به آن معنا نیست که او می داند چطور این کار را انجام دهد و در عین حال، توصیه های شما را هم نمی پذیرد. این حس استقلال را به تدریج به او بیاموزید. دلایل صحبت های خود را برایش توضیح دهید، از تحمیل نظرات خود اجتناب کنید و به جای او وسایلش را مرتب نکنید. نوجوان در فاصله سنی ۱۲ تا ۱۸سال، تمایل دارد اصول و قواعد خانواده را زیر سؤال ببرد. چیدمان اتاقش، همسو با تصورات و تخیلاتش (احساسی، آشفته، رمانتیک و...) است. اگر تا به حال، هر روز تعطیل آنجا را مرتب می کرده، دلیل نمی شود که از این به بعد هم این کار را انجام دهد. او بدون هیچ تردیدی، خود را از قید و بندهای خانواده راحت می کند و تنبلی یا عدم پذیرش این اصل را ابراز می نماید. نوجوان شما ترجیحا مسائل و قواعد تربیتی که شما با تمام وجود به آنها پایبند هستید را زیر پا می گذارد. کودک دیروز، حاال به دنبال شناخت خودش است؛ او نیاز دارد که گاهی در محیطی خصوصی با خود خلوت کند. درواقع، او با شلوغی و به هم ریختگی اتاقش می خواهد قلمرو خودش را نشان دهد و با این زبان به پدر و مادر بگوید که وارد نشوید! کمی بی نظمی طبیعی است؛ نظم و ترتیب شدید - به خصوص با روش های سخت گیرانه- را به او تحمیل نکنید. هرگز اتاق فرزندتان را به ویژه زمانی که در خانه نیست مرتب نکنید. وقتی می خواهید وارد شوید، در بزنید و منتظر بمانید تا شما را دعوت کند. با این رفتارتان، احترام به حریم شخصی و توجه به احساسات و دل مشغولی هایش را نشان می دهید. توجه داشته باشید که اگر همسرتان موضوعی را در محیط منزل قدغن می کند، شما اجازه انجام آن را به فرزندتان ندهید. همچنین اگر او را در مورد مسأله ای آزاد می گذارید، فردا او را به همان دلیل، تنبیه نکنید. این ضد و نقیض ها موجب آشفتگی فرزند شده و مخالفت او با والدین را تشدید می کند. پافشاری بیش از حد یا عصبانی شدن به دلیل اینکه او را مطیع کنید، به اقتدار شما صدمه می زند. یکی از موارد مهمی که باید به آن توجه داشت، این است که در برابر مسائلی که مهم نیستند، کوتاه بیایید و درباره موضوعات زود گذر با هم گفت و گو کنید. بهتر است راجع به تغییر قوانین نیز فکر کنید اما در عین حال، در مقابل آنچه جای سؤال ندارد، محکم باشید. هنگامی که در مورد لزوم نظم و ترتیب اتاقش صحبت می کنید، مطمئن باشید که فرزندتان معنی و منظور این خواسته شما را درک می کند. او بدون اینکه بداند چرا فقط نافرمانی می کند. 
.