کودک در ارتباط با عروسک، دوست دارد موقعیت خود را بیان نموده و دنیای اطراف خود را تعریف کند. تعریف او از دنیا، تصویرهایی است که از پدر، مادر، برادر و خواهر، خانه و کوچه های اطراف خانه خود دارد. اگر پدر و مادر، در برخورد با او بی میلی کنند و یا برعکس، رفتار مناسبی داشته باشند، کودک این رفتارها را برای عروسک اش بازگو می نماید و همین تعریف کردن، اساس آرامش و تخلیه روانی کودک شده و در نهایت، موجب تجلی و بروز برخی از بیانات و گفته های ناب و ارزشمند در ذهن کودک می شود؛ بنابراین رفتار کودک با عروسک در پیشرفت و تکامل کلامی او موثر می افتد؛ به شرط آن که ما رفتار و گفتار کودک را به هنگام گفت و گو با عروسک، جدی بگیریم. یکی از نیازهای اساسی که موجب گرایش کودک به عروسک می شود، میل به داشتن هم صحبت است. عروسک برای کودک، یک شخص محسوب می گردد و با او رابطه اجتماعی برقرار می کند؛ ضمن این که کودک با توجه به این که مسئول عروسک شناخته می شود، در مسیر رشد مسئولیت پذیری و خلاقیت اجتماعی قرار می گیرد.
توصیه هایی به والدین در مورد عروسک بازی کودکان
- هنگام بازی کودک با عروسک، جهت دهی و تصمیم بزرگسالانه نداشته باشید، بلکه عروسک را همان گونه ببینید که کودکان می بینند و احساس می کنند.
- ما می توانیم از طریق ثبت و یادداشت نوع ارتباط کودک با عروسک هایش در هنگام بازی، با دنیای او بیشتر آشنا شویم و در برنامه ریزی و هدایت تربیتی او مفاهیم و اصول و اهداف واقعی تری را انتخاب نماییم.
- عروسک می تواند واسطه تربیتی ما با کودک یا کودک با محیط پیرامون اش باشد و در این نقش، می تواند پیام تربیتی را از ما گرفته و به کودک منتقل نماید؛ علاوه بر این که احساس عاطفی و فکری کودک را به طور متقابل نیز به ما انتقال می دهد.
- از آنجا که کودکان با عروسک های شان راحت تر صحبت می کنند، سعی کنید از آنان نخواهید که به صورت کلیشه ای و بسته با عروسک ها حرف بزنند، بلکه تشویق شان کنید تا آن گونه که دوست دارند، با عروسک ها صحبت کنند.