دکتر جروم کاگان، روانشناس رشدنگر دانشگاه هاروارد، در پژوهش هایش به این باور می رسد که هر نوزادی که پا به دنیا می گذارد، دست کم یکی از ۴ حلق و خوی زیر را با خود به دنیا می آورد:
۱- خلق و خوی ترسو یا کمرو
این نوزاد از هر فرد یا چیز ناآشنایی می ترسد؛ دامن مادرش را ترک نمی کند و اگر مادر از او دور شود، گریه را سر می دهد؛ او این گونه وابستگی اش را نشان می دهد. کودک کمرو از نزدیک شدن به حیوانات و مکان های جدید، اجتناب می ورزد، حتی به خوردن غذاهای جدید هم تمایلی نشان نمی دهد؛ هنگام روبه رو شدن با بزرگسالان ناآشنا، خجالتی است. کمتر حرف می زند و بیشتر ساکت است. کودک، نوجوان یا جوان کمرو، تاحدی درون گراست؛ مراقب است چیزی نگوید یا کاری نکند که موجب درگیری و دردسر شود. معمولا خیلی راحت با دیگران به توافق می رسد و خود را هماهنگ می سازد.
۲- خلق و خوی جسور
کودک جسور از نزدیک شدن به حیوانات و مکان های جدید هراسی ندارد؛ کنجکاو است و اغلب، خطر می کند. در کودکستان، دبستان و دبیرستان، با بزرگسالان به راحتی گفت و گو و مصاحبه می کند. با همسالان به خوبی می جوشد و بازی می کند و می کوشد تا رهبری را در دست بگیرد و دیگران را زیر نفوذش قرار دهد. او به راحتی حرف دلش را می زند؛ در ایجاد رابطه، پیش قدم است. فعال و خلاق است و پایداری و پشت‌کار خوبی دارد. معمولا همین کودکان جسورند که دل و روده ساعت ها، اسباب بازی ها و رادیوها را درمی آورند. از مسابقه دادن و رقابت، لذت می برند و عاشق استقلال هستند.
۳- خلق و خوی شادمان
این افراد از همان دوره نوزادی، خندان هستند و از بیگانه ها مانند جسورها ترسی ندارند و به آنان لبخند می زنند. کودک شادمان از زندگی لذت می برد؛ به طورکلی، خوش بین و مثبت اندیش است و اعتماد به نفس خوبی دارد و از دست و پنجه نرم کردن با دشواری های و مشکلات زندگی هراسی ندارد. خوش قلب، مردم دوست و بامحبت است و اهل درگیری و دردسر نیست.
۴- خلق و خوی غمگین
در نوزادی، میانه خوبی با گریه کردن دارد. آماده غمگین شدن است گوش به زنگ است تا در هر حادثه کوچکی، مصیبت بزرگی پیدا کند. معاشرتی نیست و دوستان زیادی ندارد و در جوانی، اغلب گرفتار انواع اختلال افسردگی است.