در بیماری آلزایمر به خاطر آسیب دیدگی سلولهای مغزی، رفتارهای شخص و نوع زندگی او عوض می شود؛ آلزایمر بر توانایی هایی همچون درک کردن، فکرکردن به یادآوردن و گفت و گو کردن فرد تأثیر می گذارد و ممکن است فرد مبتلا، از انجام ساده ترین کارها هم ناتوان شود.
چند توصیه برای رفتار با بیماران آلزایمری:
- بهتر است با بیمار، رودررو صحبت کرده و هنگام صحبت، به طور مستقیم به صورتش نگاه شود و حرکات، به آرامی صورت گیرد. هنگام صحبت کردن بهتر است جملات را یک به یک و شمرده بیان نموده و زمان لازم به او داده شود تا جمله را درک کند، سپس جمله بعدی گفته شود.
- در گوش کردن به آنچه سعی دارد بگوید، باید دقت و حوصله به خرج داد.
- برای راضی ِ کردن بیمار به انجام دادن یا ندادن کاری، با او بحث و جدل نکنید. به جای آن، سعی کنید حواس بیمار را به چیز دیگری معطوف نمایید. ِ فضای ذهن بیمار با فضای ذهن شما، متفاوت است.
- درنظر داشته باشید که بیمار آلزایمری، به تدریج به کودکی برمی گردد درنتیجه، به نسبت پیشرفت بیماری و متناسب با قوای ذهنی بیمار بازی هایی انجام دهید، ریاضی کارکنید، نقاشی بکشید و دیکته بگویید. اگر فکر می کنید که توپ بازی به حافظه نیاز ندارد و یا به تقویت حافظه کمک نمی کند، سخت در اشتباه اید چرا که برای هر کار فیزیکی هم از حافظه خود استفاده می کنیم.
- اگر با بیمار زندگی نمی کنید، از نصیحت کردن به اطرافیانش که با او زندگی می کنند، حذرکنید مگر آنکه خودشان از شما نظر بخواهند. مطمئن باشید که اطرافیان بیمار، بهتر از شما وضعیت بیمارشان را می دانند.
- نزدیکان بیمار را دریابید. این بیماری، اطرافیان نزدیک بیمار را به لحاظ روحی، به شدت فرسوده می کند. برای کمک به آنان، بهترین کار، این است که پیشنهاد کنید برای نمونه یک ساعت شما به جای آنان از بیمار مراقبت نمایید تا آنان بتوانند تجدید قوای روحی کنند.
