سازو کار حاکم بر سامانه سرمایه داری آمریکا و نیز مقررات و قوانین رسانه و تبلیغات به گونه ای است که هالیوود همواره از سیاست های اصلی و درازمدت حاکمیت تبعیت کرده است.هالیوود برای مبارزه با پیامدهای صنعتی شدن و مدرنیسم روش هایی را در دستور کار قرار داده تا بتواند نهاد خانواده را مورد حمایت قرار دهد.
۱- خانواده: در فیلم های هالیوودی اغلب خانواده ها در ابتدای داستان خوشبختند و حادثه یا شخصی تازه وارد (فیلم مترسک) این آرامش را برهم می زند. در نهایت معمولا روایت داستان با خوشبختی دوباره تمام می شود و فرزند یا فرزندان و والدین به درک جدیدی از زندگی دست می یابند و با یکدیگر و ضعف های خود و دیگران کنار می آیند. اگر در طول روایت کودک خانواده اش را از دست داده باشد، معمولا به محیطی شاد- خانواده دیگر یا یتیم خانه زیبا_ تحویل می شود (فیلم حرفه ای). اگر خانواده دو نفره باشد ،آنها اغلب منتظر فرزندی هستند و هر دو نفر حاضرند برای نجات طرف مقابل هر کاری بکنند ( سری فیلم های جان سخت). اگر یکی از دو طرف خیانت پیشه باشد در انتها به مجازات می رسد و تقریبا هیچ وقت فرد وفادار به خانواده شکست نمی خورد. در کل خانواده دار بودن و مرد خانه بودن مورد تاکید و تایید قرار می گیرد.
۲- عشق: عشق یک مفهوم اساسی در فرهنگ مسیحی و به تبع آن در فیلم های آمریکایی است. عشق به عنوان عاملی که خانواده را به هم متصل می سازد و اعضای خانواده را در کنار هم حفظ می کند، مورد توجه هالیوود قرار گرفته است. در این فیلم ها عشق باید به ازدواج یا حداقل وعده آن ختم شود. ارزش عشق آنقدر بالا نمایش داده می شود که می تواند - حداقل در فیلم کمدی- معیار قضاوت دادگاه قرار گیرد. (دیویس بیگلو ۱۹۹۹).
۳- خانه: خانه به عنوان فضایی امن و مطمئن نشان داده می شود. وقتی شخص از همه سو در خطر است، به سوی خانه فرار می کند و به آن پناه می برد. خانه در فیلم آمریکایی لزوما یک چهار دیواری نیست، بلکه هرجا که شخص در آنجا کسانی را دارد که با او ارتباط عاطفی دارند، خانه محسوب می شود. این حالت بیشتر در مورد فیلم هایی که به افراد بی خانواده می پردازند، دیده می شود. در خانواده های خوب اتاق نشیمن  در حالی نشان داده می شود که پدر و گاه مادر در حال انجام کاری همراه با کودکان خود هستند، مثلا دارند یک پازل بزرگ را جور می کنند. در کل وقت گذاشتن برای کودکان در اتاق نشیمن کاری ارزشمند و مهم نشان داده می شود. جشن های تولد و مانند آن نیز در همین فضا اتفاق می افتد. اتاق کودک معمولا برای نمایش بوسه مادر پیش از خواب کودکان و نیز لحظات تنهایی کودک به کار گرفته می شود و فضای کلی آن امن و غیرقابل نمایش در می آید و معمولا والدین احترام محیط اتاق کودک را نگاه می دارند. در کل تصویری که هالیوود ارائه می دهد دنیایی است که به شکل غریبی برای کودکان امن است.
۴- محل کار: فیلم های هالیوودی نوعی رابطه تلویحی میان خانه و کار را نمایش می دهند به این شکل که موفقیت در هر یک وابسته به دیگری نشان داده می شود. آدم های متعاد به کار تنها و منزوی و ناخشنود نشان داده می شوند و در روایت هالیوودی هیچ موفقیتی نمی تواند جایگزین موفقیت در زندگی رزمره شود.
۵- محیط های آموزشی: محیط مدرسه اغلب بزرگ و دلباز نشان داده می شود. داستان فیلم ها بیشتر در کتابخانه، سالن غذاخوری و سالن ورزش می گذرد. مهمترین نکته آموزشی فیلم هایی که به مدرسه و دانشگاه می پردازند، آن است که حتما در آن جشنی با حضور خانواده گنجانده شده است. این جشن می تواند جشن فارغ التحصیلی یا جشن های نمایشی باشد. جشن ها و مسابقات در مدرسه آن قدر اهمیت دارند که والدین در هر صورت باید در آنها شرکت کنند و افتخار حضور در این گونه مراسم نشانه موفقیت، خصوصا در نقش پدری است ( من سام هستم). در هر صورت والدین و محیط آموزشی کودکان در تعامل کامل هستند. والدینی که با مدرسه ارتباط ندارند، والدین خوبی نیستند. به طور کلی در فیلم های هالیوودی مدرسه جایی شاد و زیباست که توسط دانش آموزان نخاله مشکل دار می شود( دبیرستان موسیقی، سیدنی وایت).