اولین کتاب های کودک در ژاپن، همچون غرب، فقط جنبه آموزشی داشتند. این کتاب ها در حدود قرن چهاردهم منتشر می شدند؛ یعنی زمانی که جانشینی طبقه جنگجویان یا همان سامورایی ها به جای اشرافیت، در صدر تغییرهای ایجاد شده در فرهنگ ژاپنی به شمار می رفت. این کتاب ها دارای انواع اطلاعات لازم برای تعلیم و تربیت کودکان طبقه جنگجویان و راهبان بود. گذر از عصر چاپ حروفی چوبی و رسیدن به روش های چاپی کامپیوتری، باعث انتشار کتاب های آموزشی بسیاری شد. این کتاب ها افکار و فرهنگ غرب را هم به کودکان و هم به بزرگسالان معرفی کرد. اولین داستان های مطرح کودک در ژاپن در سال های اول پس از جنگ ۱۹۴۷ به چاپ رسید. داستان نان چان سوار بر ابر نوشته شی ئی موموکو، و داستان بلند چنگ نواز برمه نوشته تاکیامامی شو و کتاب دوازده جفت چشم نوشته تسوبوی ساکارا را می توان جزء اولین داستان های واقعی که برای کودکان نوشته شده است، به حساب آورد. در نیمه دوم دهه ۱۹۶۰ در سایه رشد اقتصادی و تشویق هر چه بیشتر کودکان به مطالعه با کمک خانواده ( جنبش مطالعه کودک و اولیا)، همکاری مردم در جمع آوری کمک های مالی برای فراهم کردن امکانات کافی برای تشکیل کتابخانه ها به دست آمد. در نتیجه کتاب های تصویری ژاپنی کودکان، با کسب جایزه های بین المللی توجه جهانیان را به خود جلب کردند. جایزه بزرگ تصویرگری براتیسلاوا در سال ۱۹۶۷، جایزه بزرگ بولونیا در سال ۱۹۷۱، مدل تصویرگری آندرسن در سال ۱۹۸۰ و ۱۹۸۴. امروزه نمایشگاه های زیادی از کتاب های تصویری برپا می شود. کتاب های غیرداستانی کودک در ژاپن که اغلب زمینه های علمی دارد، هر روز بیشتر و بیشتر مورد توجه سایر کشورها قرار می گیرد. با تمام این موارد با هم تعداد کمی کتاب وجود دارد که می تواند از هر لحاظ توجه کودکان را به خود جلب کند و نویسندگان در جستجوی موضوعات جدیدی هستند که بتواند کودکان را جذب کند.