خواب و استراحت برای انسان بخصوص کودکان بی نهایت لازم است اگرچه مدت خواب در کودکان مختلف ممکن است فرق کند. نوزاد تقریبا تمام ۲۴ ساعت را در خواب بسر می برد و فقط برای خوردن شیر بیدار می شود، مگر اینکه ناراحتی بدنی داشته باشد، در این صورت با گریه این ناراحتی را ابراز می کند ولی بتدریج که نوزاد بزرگ می شود فاصله خواب و بیداری زیاد می شود. باید سعی نمود تا شش سالگی کودکان شب ها به مدت ۱۲ ساعت بدون بیدار شدن بخوابند. از شش سالگی تا دوران بلوغ بتدریج این مدت کمتر می شود. اما برای خواب وسط روز سلیقه و عادت کودکان بسیار متفاوت است. بهتر است کودکان تا شش سالگی و در صورت امکان بعد از شش و هفت سالگی بعد از ظهر یکی دو ساعت بخوابند ولی نباید گذاشت این مدت بیش از ۲ ساعت باشد زیرا در این صورت مسلما بر خواب و استراحت شبانه اثر خواهد گذاشت. در نوزادان تکان دادن گهواره و لالائی و آواز برای آنها مفید است و بچه زود به خواب می رود ولی فقط یک ایراد دارد و آن عادت کردن کودک است که این عادت خیلی دیر هم ترک می شود. برخی مادران علاقه دارند که حتما بچه در یک محیط ساکت و آرام بخوابد این کار تا اندازهای خوب است ولی از آنجا که زندگانی امروزه سکوت و آرامش را به هیجان و سر و صدا تبدیل کرده است و همیشه ممکن است محیط آرام میسر نشود لذا برای اینکه کودک در محیط پر سر و صدا دچار بی خوابی نشود، بهتر است او را طوری عادت داد که در محیط خانواده ای که نسبتا پر سر و صدا است براحتی بتواند بخوابد. مخصوصا در خانواده هایی که چندین بچه دارند، این عمل مفید است زیرا نمی توان کودکان دیگر را از سر و صدا بازداشت بنابراین در موقعی که کودکان دیگر حرف می زنند و آواز می خوانند و تلوزیون روشن است باید کودک خردسال عادت کند که به راحتی بخوابد. نور نیز در خواب کودک موثر است. بعضی از کودکان بزرگتر اگر اطاق تاریک نباشد نمی توانند بخوابند، این کار نیز مربوط به عادت است اگر چنانچه عادت بکند که روز در روشنایی بخوابد، عصرها نیز حتی قبل از غروب آفتاب به راحتی می تواند خواب شبانه را شروع کند. به طور خلاصه کودکان را از روز اول تولید باید به خواب خوب عادت داد و این خواب خوب باید در تمام دوران کودکی ادامه یابد.