روزه داري در ماه رمضان و تغییر پروتکل رژیمی، منجر به سازگاري هاي فیزیولوژیکی می شود بنابراین ورزشکاران و مربیان باید بتوانند تصمیم گیري مناسبی در ارتباط با توقف ورزش در ماه رمضان (با آگاهی از عوارض قطع ورزش)،  کاهش بار ورزشی ( با توجه به اثرات کاهش دریافت مواد مغذی و مایعات در طول روز) و یا ادامه ورزش معمول داشته باشند. مصرف کافی آب و مایعات در فاصله افطار تا سحر و حتی فراهم آوردن شرایط محیطی مناسب جهت کاهش میزان تعریق می تواند از افزایش اسمولاریته (غلظت مواد در خون) و اختلال الکترولیت های سرم در ماه رمضان پیشگیری کند. ورزشکارانی که در مسابقات قدرتی ( مانند دوی استقامتی) شرکت می کنند، اغلب در معرض استرس حرارتی قرار می گیرند و میزان تعریق افزایش می یابد. بنابراین، حفظ هیدراتاسیون بدن برای دفع حرارت تولید شده از اهمیت زیادی برخوردار است تا از آسیب بافتی ناشی از حرارت پیشگیری شود. به همین دلیل مصرف مایعات قبل، حین و پس از ورزش ضروری است. این هیدراتاسیون برای افراد کم سن  و سال مانند نوجوانان ورزشکار، زنان و نیز سالمندان بسیار مهم است. چرا که دمای مرکزی بدن این افراد در اثر فعالیت ورزشی بیشتر افزایش می یابد. بنابراین در صورتی که فعالیت ورزشی روزه دار تا حدی باشد که به دلیل میزان تعریق و یا افزایش درجه حرارت بدن نیاز به مصرف مایعات حتمی باشد، انجام چنین فعالیتی در فاصله زمانی سحر تا افطار توصیه نمی شود. اغلب توصیه می شود که فعالیت های ورزشی و به ویژه مسابقات ورزشی به پس از وعده افطار موکول شود. زیرا در این صورت تامین کربوهیدرات، مایعات و سایر مواد مورد نیاز قبل، حین و پس از ورزش امکان پذیر بوده و از کاهش توان ورزشی پیشگیری خواهد کرد. البته رعایت شرایط مقدار دریافت کالری و سهم درشت مغذی ها (کربوهیدرات، پروتئین و چربی) بر اساس فاصله زمانی صرف افطار تا شروع فعالیت بدنی باید مورد توجه قرار گیرد. روزه دارانی که قصد انجام ورزش در فاصله زمانی کمتری با وعده افطار دارند، باید سهم دریافت کالری و چربی را کاهش دهند یا به عبارت دیگر افطار سبک تری مصرف کنند.