متافیزیک بخشی از فلسفه است که اصول اساسی حقیقت را بررسی می‌کند. این موضوع که در سنت اسلامی به مابعدالطبیعه تعبیر می شود یکی از مهمترین و بحث انگیزترین مسائل فلسفی فلسفة اسلامی است. حقیقت این است که متافیزیک را باید در فلسفه یونان جستجو کرد این کلمه در یونان از دو کلمه متا یعنی مابعد، و فیزیک یعنی طبیعت تشکیل شده است که در فلسفه اسلامی به مابعدالطبیعه ترجمه شده است. کیهان شناسی و هستی شناسی دو بخش اصلی متافیزیک هستند که نحوه شکل گیری طبیعت و جهان را توضیح می دهند. به نظر می رسد بر اساس آنچه ارسطو بیان کرده است تالس اولین فیلسوفی است که بر اساس اصل اولی، مبدا هستی بحث می کند اما برخی پارمندیس را به خاطر مطرح کردن بحث وحدت در هستی، به عنوان اولین مابعدالطبیعه دان در فلسفه غرب قلمداد می  کنند. به نظر افلاطون معرفت یا اپیستمه، متافیزیکی است. وی معتقد بود معرفت نسبی و حسی نیست و باید معرفت ارزش هایی جاویدان باشد، یعنی ارزش هایی که تابع تأثیرات بی ثبات و متغیر حسی یا عقیده شخصی نیستند، بلکه برای همه آدمیان و همه مردمان و در همه اعصار یکسان اند. به نظر می رسد ارسطو تلاش کرده دو تعریف برای موضوع علم مابعدالطبیعه ارائه دهد. تعریف اول اختصاص به موجود دارد و تعریف دوم در تبیین موجودات عالی است. در تعریف اول موضوع این علم موجود است، از حیث اینکه موجود است؛ یعنی وجود بسیط و خصوصیات آن و نه وجود در موجود خاص. در تعریف دوم، موضوع مابعدالطبیعه موجوداتی هستند که به طور عالی وجود دارند و می توان وجود را به طور حقیقی بر آنها حمل کرد. این موجودات نفوس عالی اند و علل جاویِدان موجوداتی هستند که در عالم کون و فساد قرار دارند. این دو تعریف از مابعدالطبیعه در دوره های بعد سبب ایجاد دو نوع مابعدالطبیعه شد؛ مابعدالطبیعة عام که موضوعش موجود عام است و مابعدالطبیعة خاص یا الهیات. مابعدالطبیعه یا متافیزیک در سنت اسلامی بار معنایی خاصی دارد که حکایت از ماورای جهان طبیعت می‌‌کند، یعنی مسائلی که صرفا معقول هستند و به عبارتی غیر محسوس هستند. عالمی که مجرد از ماده است و صرفا معقول بوده است. پیدایش این علم در فلسفه اسلامی برگرفته از همان کتاب متافیزیک ارسطو است.