دارک نت، تبدیل به یک مکان ملاقات برای افرادی شده است که به دنبال  محصولات غیرقانونی هستند. مردم به طور ناشناس، قادر به انجام هرگونه معاملات غیرقانونی یا ارضای تمایلات انحرافی خود هستند و دولتها توانایی کمی در متوقف کردن آنها دارند. سه نوع وب سایت اینترنتی وجود دارد : نخست وب سطحی که وب سایت هایی که به عنوان بخشی از وب سطحی شناخته می شوند، به دلیل نمایه دارشدن آن ها از طریق موتورهای جستجو، در دسترس هستند؛ دوم، وب سایت های دیگر که از طریق مرورگرهای استاندارد وب، دسترسی پذیر هستند ولی توسط موتورهای جستجو دسترسی پذیر نیستند، به عنوان بخشی از وب عمیق طبقه بندی می شوند و توسط موتورهای جستجو نشان داده نمی شوند؛ رده نهایی دارک نت است که با وب سایت سطحی و وب عمیق تفاوت دارد؛ برخلاف وب سایت های موجود در وب سطحی، وب سایت هایی که به عنوان بخشی از دارک نت طبقه بندی می شوند، از طریق موتورهای جستجوی معمولی قابل جستجو نیستند. تمایز دارک نت از وب عمیق نیز از نحوه دسترسی به آنها شکل می گیرد؛ دارک نت به کاربران اجازه می دهد تا در اینترنت به جستجو بپردازند؛ در حالی که با مسیریابی اتصالات توسط سرورهای پروکسی شخص ثالث و مسدود کردن آدرس آی پی کاربر، از آنها در برابر نظارت و تحلیل ترافیک محافظت می کند. مجله وایرد تخمین می زند که دارک نت بیش از یک درصد از اینترنت را شامل نمی شود. با این حال، به دلیل ناشناس بودن و امنیتی که دارک نت فراهم می کند، اغلب توسط مجرمان سایبری برای فعالیت های غیرقانونی مورد استفاده قرار می گیرد. گزارش ها حاکی از آن است که ۵۷ درصد محتوای دارک نت غیرقانونی است؛ مانند پورنوگرافی، مراودات مالی غیرقانونی، فروش مواد مخدر و سلاح، پول شویی و ارتباطات تروریستی. چند راه شناخته شده برای دسترسی به دارک نت وجود دارد: نخستین راه، استفاده از مرورگر تور است. مرورگر تور یک سیستم پیوندی مسیریابی است که یک آدرس خام رایانه ای شخصی را پیش از رسیدن به مقصد، از طریق تکرار داده های رمزنگاری شده ای که از طریق چندین سرور که به طور تصادفی انتخاب شده ارسال می کند و ردیابی را غیر ممکن می سازد.