نانو سیستم های سنتز شده از مواد آبی و معدنی در بخش داروسازی به منظور کاربرد های بیوپزشکی توجه زیادی را به خود جلب کرده است. نانو ذرات داروسازی در ابعاد ۱۰۰ نانومتر می تواند تغییر خواص داده و یافته های جدیدی را گسترش دهد. نانو حامل های پروتئین گیاهی رویکرد جدید در داروسازی اند و در علوم نانو کمك های بسیاری کرده است. گیاهان به عنوان منابع طبیعی، مطمئن، فراوان و تجدید پذیر و ارزان در صنایع مختلف دارویی، پزشکی و غذایی مورد توجه محققات بوده است. علوم نانو تکنولوژی در واحد های ریز پروتئینی مانند پروتئین های کپسید و ویروس ها، توانایی خود آرایی ارائه کار داده است. استفاده از نانو حامل های پروتئینی گیاهی رویکرد جدید در بخش بیوفناوری و داروسازی ایجاد نموده است. بر خلاف نانو حامل های پروتئین حیوانی، پروتئین های گیاهی مانند گلیادین ها، زئین ها، به علت ماهیت هیدروفوب توانایی رهایش طولانی تری دارند. همچنین به واسطه آبگریزی بالا ممکن است نانو ذرات پایدار پروتئین گیاهی بدون نیاز به دستکاری به روش های شیمیایی و فیزیکی و استفاده از مولکول های لینکر شیمیایی منتقل شوند که این مولکول های  لینکر در ساخت نانو حامل های پروتئینی حیوانی استفاده می شوند. مولکول های لینکر شیمیایی از نظر صنعتی بسیار ارزان تر از پروتئین های حیوانی می باشد که یکی از معایب پروتئین های حیوانی می تواند انتقال جنون گاوی از طریق این پروتئین به انسان باشد. اما این مورد در رابطه با پروتئین های گیاهی برعکس است. وجود گروه های عاملی مختلف در این پروتئین ها امکان تغییر سطح نانوذرات حاصل جهت تنظیم خصوصیات فیزیکی و شیمیایی، برای اتصال عامل به موقعیت هدف را فراهم می نماید. شایان ذکر است عامل های هدفمند سازی در بخش داروسازی، انواع پروتئین های مادر، برای کپسول های حامل استفاده می شوند تا بخش داروسازی از زمینه سنتی به بخش هوشمند سازی برسد.