گردشگری صنعتی پاك است که سومین صنعت پویا در جهان امروز می باشد و از دید اقتصاددانان یکی از سریع ترین راه هاى بازگشت سرمایه است. گردشگرى را می توان صنعت سفید نیز نامید زیرا برخلاف اغلب صنایع تولیدى، بدون آلوده سازى محیط زیست انسانی، زمینه ساز دوستی و تفاهم بین ملتهاست و صلح و صفا را براى مردم به ارمغان می آورد امروزه این صنعت پاك به حدى از رشد رسیده که فعالیت هاى گردشگرى به عنوان بخش چهارم فعالیت هاى انسان پس از کشاورزى، صنعت و خدمات محسوب می گردد و کارشناسان پیش بینی می کنند به عنوان سودآورترین صنعت جهان درآید؛ به طوریکه از آن به عنوان صادرات نامرئی که مرکز اقتصادى آن در شهرها هست نام می برند از این رو تاکید بر منافع اقتصادى ناشی از این صنعت بسیار متعارف است و بسیارى از کشورها در تلاش هستند تا این صنعت را توسعه بخشند زیرا مقدار درآمد زایی آن نسبت به هزینه هایش قابل توجه می باشد. این صنعت براى کشورهایی که داراى ظرفیت هاى بالقوه گردشگرى هستند، علاوه بر نقش کلیدى در رشد اقتصادى و درآمد زایی آن، عاملی حیاتی در حفظ و ارتقاى منابع فرهنگی و طبیعی، آموزش حرفه اى، ابزار و استانداردهاى کیفی محسوب می شود البته باید توجه داشت که گردشگرى، پدیده اى اقتصادى، اجتماعی و فرهنگی است که می تواند منجر به افزایش عدالت اجتماعی و ایجاد اشتغال شود و علاوه بر آن سطح هنر ذوق و استعداد را ارتقا می بخشد در حقیقت این صنعت یکی از شیوه هاى کنش متقابل فرهنگی است که به واسطه تفسیر تجربه هاى گردشگرى از فرهنگ محلی کنشی متقابل را نمایان می سازد. هم زمان با رشد و توسعه صنعت گردشگرى در دنیا، گرایشهاى مهمی از گردشگرى شکل گرفت که شناخت انواع گردشگرى و دسته بندى آنها مهم می باشد، زیرا تقاضاها و خدمات مورد نیاز انواع گردشگران یکسان نیست. از جمله مهمترین انواع گردشگرى می توان به گردشگرى ماجراجویانه، اکوتوریسم و طبیعت گردى، گردشگرى شهرى، گردشگرى روستایی، گردشگرى مذهبی، فرهنگی تجارى، سلامت و غیره اشاره کرد.