اینترنت اشیا در حوزه ارتباطات و فناوری ایجاد شد و سومین انقلاب در صنعت فناوری اطلاعات است. از شناسایی فرکانس رادیویی، حسگرهای مادون قرمز، سیستم های موقعیت یابی جهانی، اسکنرهای لیزری و سایر تجهیزات سنجش اطلاعات برای اتصال هر آیتمی به اینترنت طبق پروتکل توافق شده برای تبادل اطلاعات و ارتباطات برای دستیابی به شناسایی هوشمند، موقعیت یابی، مفهوم شبکه برای ردیابی، استفاده می کند. اینترنت اشیا به ارتباط بین دستگاه های روزمره اطلاق می شود که با اتصال به اینترنت می توان داده ها را ارسال و دریافت کرد.  نظارت و مدیریت فناوری های کلیدی اینترنت اشیا دارای سه نکته زیر هستند. ۱- سنسور. معادل سیستم حسی انسان است و وظیفه جمع آوری اطلاعات را بر عهده دارد. ۲- تکنولوژی برچسب. معادل سیستم انتقال عصبی انسان است و وظیفه انتقال اطلاعات را بر عهده دارد. ۳- سیستم تعبیه شده. معادل مغز انسان است و وظیفه پردازش داده ها را بر عهده دارد. اینترنت اشیا کاربرد های متنوع و گوناگونی دارد، به طور مثال اندازه گیری میزان انرژی، استفاده از ردیابی با امواج رادیوی در ردیابی محصولات و خدمات، دامداری، کشاورزی، حمل و نقل و کنترل و بررسی شرایط آب هوایی جهت بررسی اکوسیستم مرسوم شده است. در سال ۲۰۱۸ تعداد اشیایی که به اینترنت وصل شدند بیشتر از جمعیت جهان بود و پیش بینی شده است. این تعداد در سال ۲۰۲۴ ،۱۷ درصد افزایش پیدا کند و به میزان ۲۲ بیلیون برسد. آمریکا و چین، دو کشور پیشتاز در حوزه  اینترنت در سال ۲۰۱۹ اشیا بودند که ۵۰ درصد از تبادلات اینترنت اشیا را در جهان در اختیار گرفته بودند.

اجزاء مختلف اینترنت اشیاء

- لایه حسگرها: این لایه پایین ترین سطح در معماری فناوری اینترنت اشیا که عملیات هوشمند سازی یکپارچه در شتاب سنج ها، GPS و حسگر های یکپارچه را تشکیل می دهد.
- لایه شبکه: پس از سطح حسگرها به شبکه ها و پروتکل هایی دسترسی احتیاج است که بستری جهت ارتباط و تعامل اجزا ایجاد نماید.
- لایه سرویس مدیریت و کاربرد IOT :امکان پردازش اطلاعات بر اساس تجزیه و تحلیل داده ها، مدیریت امنیت شبکه و ابزار های مدیریتی فراهم می کند.
- لایه برنامه های کاربردی فناوری IOT :در حوزه های مختلف صنعت، تجارت و زندگی اجتماعی بخش های مختلفی وجود دارد که می تواند مبتنی بر کاربرد اینترنت اشیا باشد.