امروزه استفاده از قابلیت های ویژه و کاربردی علم ژنتیک ظرفیت های جدیدی در عرصه کاوش های باستانی بوجود آورده است که قادر بوده بخش زیادی از محدودیت های علوم رایج از جمله بررسی های مورفومتریک را مرتفع نماید و همچنین مطالعات مرتبط با تبارشناسی از جمله رخدادهای تکاملی مهاجرت ها و سایر ویژگیهای مرتبط با زندگی نیاکان را بر ما آشکار می نماید. همچنین از علم ژنتیک در باستان شناسی می توان در زمینه تعیین هاپلوگروپ و نژاد، بیماری ها، یافتن ارتباط های نسبی در گورهای خانوادگی و غیره استفاده نمود. بنابراین ایجاد یک بانک ژنتیک از دی ان ای های باستانی برای هر کشور با توجه با قابلیت های خاص آن می تواند برای حفظ ذخایر ژنتیکی آن کشور بسیار لازم و ضروری باشد. همچنین علم ژنتیک در باستان شناسی می تواند در زمینه فرهنگ، عقاید دینی، کشاورزی، آداب و رسوم، مراسم های تدفین، بیماری ها و غیره استفاده شود. امروزه از نشانگرهای مولکولی و به ویژه نشانگرهای مبتنی بر دی ان ای به طور گسترده در بسیاری از زمینه ها از قبیل نقشه یابی و ردیابی ژن ها، تعیین جنسیت، بررسی تنوع ژنتیکی یا روابط ژنتیکی به کار می رود. در این راستا مطالعـه روی اسـتخوان و اسـکلت های باسـتانی را دی ان ای باستانی می نامند. دی ان ای به دسـت آمده از بقاياي باستان شناسـي و ديرينه شناسي امـکان بازگشـت زمانـي و مطالعـه ارتباطات ژنتيکي ارگانيسـم هاي انقـراض يافتـه را بـا خانواده معاصر آنهـا فراهم مي کند. اين مسـاله ديدگاهـي نويـن در تکامـل موجـودات و توالـي دی ان ای آنها ارائه می دهد. در انجـام این فعالیت علمی در حوزه باسـتانی، مشـکلات علمـی زیـادی از لحاظ برداشـت نمونه تـا انجام آزمون ها با شـرایط هـر منطقه باسـتانی وجود دارد. توالی دی ان ای های معاصر تنها به ارائه شواهد غیرمستقیمی از فرآیندهای تاریخی که منجر به شکل گیری آنها در طول دوره های زمانی شده است، می پردازد.