تحقیقات نشان داده است کودکانی که با شیر مادر تغذیه می شوند نسبت به کودکان که با شیر غیرمادر تغذیه شده اند، در سن ۷-۸ سالگی بهره هوشی بالاتری داشته اند و شاخص توده بدنی کودکانی که از شیر مادر استفاده کرده اند، بیشتر بوده است. تغذیه با شیر مادر تاثیر اساسی در سلامتی، رشد و بقاء نوزادان دارد. همچنین با کاهش عوامل خطر بیماری ها و شرایط اولیه کودکی، مانند اوتیت میانی، عفونت دستگاه تنفسی، توقف رشد، اسهال و چاقی همراه است. علاوه بر این، شیردهی یکی از مهمترین اقدامات برای کاهش مرگ و میر در کودکان زیر پنج سال است. برای دستیابی به اثر کامل، شیردهی باید تا ۲ سالگی ادامه یابد. شایان ذکر است که بوسیدن و توجه مادر، در آغوش گرفتن شیرخوار و شیر دادن به او یک پاسخ درست و مطمئن توسط مادر است که نه تنها نیاز جسمانی او را ارضا می کند بلکه پاسخی مناسب است به نیاز روانی او، در نتیجه از شیر گرفتن موجب نگرانی و اضطراب کودک می شود. لذا لازم است برای جلوگیری از آسیب های روانی و جسمانی کودک این فرآیند مهم با دقت لازم و تدریجی انجام گردد و مادران در این خصوص به آموزش های مدون ویژه نیاز دارند. از شیر گرفتن کامل، می تواند روندی خطرناک برای کودک محسوب شود. تغییر الگوی غذایی شیرخوار می تواند موجب سوء تغذیه، کاهش وزن، پرخاشگری و دیگر مشکلات روانی در کودک شود. روند از شیر گرفتن می تواند به دو روش تدریجی و ناگهانی انجام گیرد. قطع تدریجی، بهترین روش قطع شیردهی است و باید با حمایت های کامل روانی و تغذیه ای مناسب، انجام شود. لازم به ذکر است که این کار باید بدون استفاده از داروها یا مواد شیمیایی مختلف انجام شود تا روند ختم شیردهی برای مادران و کودکان، با حداقل آسیب های احتمالی جسمی یا روانی سپری گردد.