کودک نخستین ارتباط خود را با والدین و به خصوص مادر آغاز می کند. رابطۀ مادر و دختر به دلایل متعدد برای دختران از اهمیت زیادی برخوردار است. رابطۀ مادر ـ دختر رابطه ای است که ایجاد امنیت و عشق در والدین و فرزندان را تقویت می کند و با احساس عشق، صمیمیت و امنیت به طور مستقیم ارتباط دارند. رابطۀ مادر ـ دختر، در واقع انعکاس دهندۀ وجود احساسات مثبت یا منفی بین مادر و دختر است، به همین دلیل روابط مادر و دختران در دوران نوجوانی، مسلماً یکی از مهمترین نوع روابط والدین و فرزندان است و می تواند بر پیش بینی کودک آزاری تأثیر گذارد و در واقع یکی از عوامل زمینه ساز کودک آزاری باشد. همواره ایجاد ارتباط صحیح بین مادر و فرزند عامل مهمی در سلامت ذهنی و همچنین اعتماد به نفس فرزند بوده است و این موضوع به ویژه دربارۀ دختران صدق می کند. کودکان به علت ویژگی هایی که از نظر سنی دارند، بسیار آسیب پذیرند و نیاز به حمایت و مراقبت دارند؛ اما گاهی بزرگسالان به دلایل مختلف به جای حمایت و مواظبت از کودکان، آنان را مورد آزار قرار می دهند. کودکانی که مورد آزار و اذیت قرار می گیرند از شکایت کردن و بیان آن، می ترسند. آنها از این می ترسند که مورد سرزنش قرار بگیرند و یا اینکه بزرگترها حرفهایشان را باور نکنند. روابط صمیمانه و حمایت کنندە مادر ـ دختر می تواند منجر به ایجاد حس امنیت برای دختر و عدم پنهان کاری از جانب او باشد. عاطفۀ مثبت موجب توجه بیشتر مادر نسبت به فرزندش می شود که به سبب آن از میزان غفلت مادر کاسته می شود؛ زیرا غفلت خود نوعی از کودک آزاری محسوب می شود. از آنجا که مادر الگوی بی بدیل دختر محسوب می شود، چنانچه به شایستگی ایفای نقش ننماید، نتایج زیانباری را در مورد شکل گیری شخصیت دختر به بار می آورد و او را در معرض خطرات احتمالی قرار می دهد که در این زمینه همانندسازی نقش پررنگی ایفا می کند و همچنین گفت و شنود بین مادر و دختر، باعث برطرف شدن سوء تفاهمات می شود و عقیدۀ مادر و دختر را به هم نزدیک می کند که داشتن عقاید مشترک و نزدیک به هم باعث افزایش سلامت روان شده و نهایتاً موارد ذکر شده می توانند از ایجاد رفتارهای کودک آزاری پیشگیری کنند.