کودک همسری بدین معناست که فرد قبل از به پایان رسیدن سن ۱۸ سالگی به دنیای زناشویی وارد شود. براساس داده های پایگاه جهانی یونیسف، در سراسر جهان، نرخ وقوع ازدواج در دوران کودکی در جنوب صحرای آفریقا بیشترین میزان را داراست به حدی که ۳۳ درصد از دختران آن پیش از سن ۱۱ سالگی ازدواج می کنند. پس از آن، آسیای جنوبی (با نرخ ۳۴ درصد)، آمریکای لاتین و کارائیب (۲۰ درصد) خاورمیانه و شمال آفریقا (۱۱ درصد) و اروپای شرقی و آسیای میانه (۱۱ درصد) قرار دارند. هم اکنون تعداد کل دختران ازدواج کرده در دوران کودکی حدود ۱۲ میلیون نفر در سال است که پیش بینی می شود در صورت عدم موفقیت برنامه ها و اقدامات عملی برای جلوگیری از آن تا سال ۲۰۳۰ به بیش از ۱۲۰ میلیون دختر نیز می رسد.  ازدواج زود هنگام به ويژه در استان خوزستان و قوم عرب پديده اي رايج است. علاوه بر عوامل مشترک، موارد مؤثر ديگر بر سن پايین ازدواج عبارتند از فقر اقتصادي، ترس از بي آبرويي مقررات ديني و مذهبي، آداب و سنن، فرهنگ خانوادگي، قومي و محلي، نوع شغل و میزان تحصیلات عامل مهم ديگري که در سن ازدواج در اين منطقه مؤثر است، نظام خانواده مي باشد. در میان قوم عرب، هنوز نظام خانوادۀ گسترده شايع است. در اين نوع نظام خانوادگي که مسئولیت تربیت فرزندان بین همه اعضاي خانواده مشترک مي باشد، ازدواج در سنین پايین و درون طايفه اي پذيرفته شده است. در کنار تمام عوامل اجتماعي و فرهنگي موثر بر سن ازدواج، قوانین نیز نقش مهمي بر رواج اين ازدواج ها دارد؛ در واقع قوانین ايران بر امر تصمیم گیري والدين براي ازدواج فرزندان صحه مي گذارد و اجازه صريح دخالت در ازدواج فرزند را به پدر و جد پدري او داده است. همچنان طبق قوانین مدني ايران ازدواج کودکي ۷ ساله با فردي ۷۰ ساله شدني و قابل تصور است.