کوهنوردی یک رشته پرمخاطره یا جزء فعالیت های ماورای ورزش محسوب می شود و اکثر اوقات آسیب های این قبیل فعالیت ها شکستگی و احتمال فلج شدن در اثر آسیب نخاعی یا آسیب مغزی یا حتی مرگ است. حدود ۹۰ درصد حوادث در کوهنوردی به علت رفتارهای غیر ایمن و خطاهای انسان، روی می دهد و حتی با وجود محیط و شرایط ایمن ممکن است افراد، قوانین را زیر پا گذاشته و به طور غیر ایمن عمل کنند. مهم ترین و اساسی ترین راه افزایش رفتارهای ایمن و کاهش رفتارهای غیر ایمن، آموزش افراد در زمینه ایمنی و بهداشت می باشد. علت بیشترین حوادث کوهستان نداشتن آموزش، بی تجربگی، بی توجهی به شرا یط آب و هوایی و صعود در بارش های سنگین و نظایر آن است. نداشتن وسایل و تجهیزات لازم کوهنوردی موجب سقوط از کوه، گم شدن در کوهستان و حتی یخ زدگی می شود. در این مورد فقط یک توصیه دارم و آن اینکه اگر تجهیزات لازم را ندارید قید کوهنوردی در ارتفاعات را حتی در تابستان بزنید. حتما قبل از شروع کوهنوردی، وضعیت جوی کوه را بررسی کنید؛ همچنین حتی اگر قصد دارید همان روز برگردید به اندازه یک روز بیشتر خوراکی و آب همراه خود بردارید، خیلی از گمشدگان یا حادثه دیدگان کوهستان در شرایطی پیدا می شوند که از گرسنگی و تشنگی ضعف کرده یا حتی بیهوش شده اند لذا همیشه باید فکر کرد که شاید مشکلی پیش بیاید و به اندازه یک روز بیشترغذا و آب با خود داشت. متاسفانه خیلی از ناپدید شدگان کوهستان که مدت ها بعد اجساد آنها در کوهستان یافت می شود، کسانی هستند که به خانواده یا دوستان خود نگفته اند که کجا می روند و تا کی بر می گردند و برای همین کسی منتظر آنها نبوده که متوجه گمشدنشان شود. یادتان باشد که هرگز تنها به کوهستان نروید. بطورکلی جهت آموزش افراد برای کوهنوردی بهتر است در جلسات حضوری با بحث گروهی و استفاده از فیلم های آموزشی به کوهنوردان آموزش های لازم داده شود و در ادامه با جزوه های آموزشی در زمینه امینی و بهداشتی، اطلاعات و دانش کوهنوردان را جهت محافظت از خود افزایش داد.