مطابق با اصول پذیرفته شده در روانشناسی تحولی، نخستین سالهای زندگی نقش مهمی در تحول همه جانبه کودک دارد. نخستین تجربه های زندگی، ممکن است تحول بعدی کودک را تسریع کند و یا از پیشرفت آن بکاهد. تحول مهارتهای اجتماعی شامل تجربه کودک در مدیریت هیجانها و توانایی ایجاد روابط مثبت و تشویق برانگیز با دیگران است. کسب مهارتهای اجتماعی کودکان باعث توجه آنها به نیازهای دیگران همکاری و مشارکت با آنها، تشخیص احساسات و کنترل احساساتی مانند خشم می شود. صفات شخصیتی والدین در تحول اجتماعی کودکان تاثیر بسزایی دارد. مثلا والدینی که احساس وظیفه شناسی دارند این الگوی شخصیتی را در رفتار خود در خانواده و مکان های دیگر نشان می دهند و کودکان از این رفتار الگوبرداری و سرمشق گیری می کنند و در رفتارهایشان آنها را نشان می دهند. از سوی دیگر والدین باوجدان تر و وظیفه شناس تر محدودیت های کمی برای کودکان خود اعمال می کنند، پس با وجدان بودن به عنوان یک صفت شخصیتی با آسان گیری در چیدن محدودیت ها همراه است که سازش یافتگی رفتاری کودکان را تسهیل می کند و زمینه حضور بیشتر وی در روابط اجتماعی را فراهم می آورد و منجر به تحول اجتماعی می گردد. علاوه بر تاثیر سرمشق گیری، باید به زمان صرف شده توسط هر یک از والدین در رابطه با فرزندان نیز توجه داشت. والدینی که از صفات شخصیتی مانند وظیفه شناسی، برون گرایی و توافق پذیری بیشتری برخوردارند، احساس مسئولیت بیشتری دارند و زمان بیشتری را صرف آموزش و یاددهی به کودکان می کنند، که افزایش زمان آموزش با افزایش مهارت ها همراه است و منجر به تحول اجتماعی بیشتر کودکان می گردد. همچنین این والدین از همکاری و حمایت بیشتری برای تحول کودکان برخوردارند و بر این اساس می توانند فرزندان خود را در انجام تکالیف تحولی یاری کنند و هم می توانند به طور ناخواسته آنان را از انجام این تکالیف باز دارند که مجموع این موارد منجر به تحول اجتماعی بیشتر در کودکان می گردند.