مراکز بازی در کشورهای مختلف خدمات متفاوت ارائه می کنند؛ به طور مثال در انگلستان کودکان از بازی برای تمرین مکالمات و روابط، از حل منازعه استفاده کنند. صحبت کردن با آنها کمک می کند تا در مورد نحوۀ استفاده از زبان در مکالمه و همچنین نحوۀ همکاری در فعالیت های عملی یا بدنی را یاد بگیرند. همچنین مربیان با استفاده از حرفه مربیگری، ارزیابی مناسبی از نیازهای فعلی، جاری و  آیندۀ کودکان انجام می دهند. مسئولیت مربیان ترویج همکاری، کارگروهی و بازی عادلانه، تقویت سهم همة کودکان در یک گروه، ارائة یک محیط حمایتی و نشان دادن حساسیت به تفاوت های فردی است؛ مربیان باید فعالیت های مختلف را برنامه ریزی کنند، زمانی را برای یادگیری مهارت ها قرار دهند و در نظر داشته باشند که متناسب با دوره های رشد هماهنگی و مهارت ها تغییر خواهند کرد. در تورنتو کانادا هم برنامه منحصر به فرد برای کودکان در نظر گرفته شده است. در این برنامه به کاوش و کشف مناطق سبزتر تورنتو می پردازند. هنگامی که کودکان را در محیط های جدید درگیر می کنند فرصت هایی را برای موفقیت آینده آنها فراهم می آورند. از طریق بازی های دستی در محیط های طبیعی به کودکان کمک می کنند تا اعتماد به نفس و همدلی، حل مسئله سازنده و پیشرفت مهارت را در آغوش بگیرند که به آنها کمک کند تا شهرهای شکوفای آینده را ایجاد کنند. به طور کلی باشگاه های کانادا بر رشد کودک در سنین مختلف از طریق بازی تأکید دارند و به دنبال آموزش مربیان در راستای یک مدل هستند. باشگاه های نیوزلند بر یادگیری فعال تأکید دارند، از معلمان متخصص و از بازی به عنوان ابزاری برای یادگیری، تقویت تعاملات اجتماعی و فعالیتهای حرکتی روزانه استفاده می کنند دارای خدمات اختصاصی هستند و از مربیان واجد شرایط استفاده می کنند. آنها دائماً در حال ارزیابی برنامه های باشگاه هستند، برای کودکان زیر دو سال به ازای هر ۴ کودک یک مربی و کودکان بالای دو سال هر ۸ کودک یک مربی پیش بینی کرده اند؛ فضای بازی متناسب با سن متفاوت خواهد بود و محیطی ارزشمند برای بهترین شروع زندگی از طریق معلمان متخصص برای رد و کاوش کودکان فراهم شده است. تمرکز بر برخی روش های درمانی مانند درمان رفتارشناختی و بازی درمانی از دیگر اهداف باشگاه های نیوزلند است.