کودک آزاری تنها تجاوز جنسی نیست، بلکه هر گونه آسیب اعم از آزار جنسی، عاطفی و حتی برآورده نکردن نیازهای کودک از قبیل بهداشت، خوراک، سلامت، آموزش و مسکن برای افراد زیر ۱۸ سال مصداق کودک آزاری است، همچنین کتک زدن، تجاوز، تحقیر و توهین همه در مقوله کودک آزاری می گنجد و البته این مسئله بیشتر در خانواده رخ می دهد. آزار کودکان تاثیرات مخرب زیادی دارد. برخی از این آثار از جمله اعتماد به نفس پایین است که به دلیل احساس حقارت، خود را نسبت به سایرین پایین تر می بیند و اعتماد به نفس کمتری دارند. از دیگر تاثیرات آزار کودکان می توان به ترس های شدید اشاره کرد. چنین کودکانی بسیار منزوی و ترسو می شوند. احساس نفرت از والدین، احساس ناراحتی شدید، گوشه گیری و غیراجتماعی بودن از دیگر آثار کودک آزاری است. شکل گیری شخصیت انتقام جو نیز به علت آزار  و اذیت دوران کودکی است. عصیانگری و مقاومت مقابله ای کودک در برابر تنبیه و پرخاشگری و لجبازی هم از عواقب کودک آزاری محسوب می شود. عدم آگاه از مسائل تربینی و ضعف والدین در رفتار و اعمال تربیت نامناسب از عوامل افزون کننده کودک آزاری به حساب می آید، در نتیجه تاکید به افزایش آگاهی عمومی نسبت به پدیده کودک آزاری از طریق اجرای برنامه های آموزشی برای تغییر باورهای سنتی و نادرست که به سلامت کودکان لطمه وارد می کند به عنوان یک امر پیشگیری مهم و ضروری تاکید شده است. یکی از نکات مهم کودکان آزاردیده این است که رفتارهای آزاردهنده از نسلی به نسلی دیگر انتقال می یابد. کودکی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته به وسیله سازو کارهای روانی به ویژه همانند سازی به تدریج خود نیز این رفتارها را بروز می دهد به همین شکل این رویه را به فرزندان و نسل های بعدی منتقل می کند.