نوزادانی که از سال ۲۰۲۰ به بعد متولد می شوند، از بدو تولد با پدیده متاورس در ارتباط هستند، جشن تولد آنها در فضای مجازی انعکاس بیشتری دارد تا فضای فیزیکی؛ خرید و فروش لوازم نوزادی آنها بیشتر از طریق فضاهای مجازی انجام می شود؛ و به مرور حتی کادوی تولد آنها نیز با رمزارزها پرداخت شده یا قبل از اینکه به سن قانونی منطبق با مقررات بانکی  برسند و بتوانند حساب بانکی ایجاد کنند، حساب های رمز ارز آنها افتتاح و فعال می شود. این نسل قطعا به لحاظ رفتاری و تعاملات، با نسلهای قبلی متفاوت خواهد بود. در سال ۲۰۵۰ اولین گروه از این نسل وارد دهه چهارم عمر خود خواهند شد و مشارکت جدی در کسب و کار، مدیریت، تشکیل خانواده و غیره خواهند داشت. متاورس یک پدیده مقطعی یا یک فناوری در حال ظهور نیست، بلکه یک جهان در حال شکل گیری بوده که به موازات جهان فیزیکی، توسعه پیدا خواهد کرد و روز به روز امکانات جدیدی را برای زیست فردی و اجتماعی معرفی خواهد کرد. مجازی شدن کسب و کارها، تعاملات اجتماعی مردمی شدن مناسبات پولی و مالی، همگانی شدن امنیت، قطعی و فراگیر شدن هویت دیجیتال و هزاران تغییر بنیادین، از جمله ره آوردهای متاورس بوده که به سرعت در حال گسترش است. در کنار همه نهادهایی که این نسل با آنها در ارتباط هستند و خواهند بود، دانشگاهها و موسسات آموزشی یکی از ارگانهایی هستند که باید برای تعامل با نسل جدید، آمادگی های لازم را ایجاد کنند. عدم حضور به موقع و موثر دانشگاه در متاورس ممکن است برای همیشه به موجودیت این نهاد علم آسیب جبران ناپذیری وارد کند. از همه دانشگاهها انتظار نمی رود که در فضای متاورس با موفقیت روبه رو شوند. اما دانشگاه های پیشرو و توانمند می توانند با اعتلای نشان تجاری خود در متاورس، به عنوان یک فرادانشگاه به فعالیت بپردازند. اما دستیابی به فرادانشگاه نیازمند تأمین زیرساخت، توسعه گفتمان و توانمندسازی و تأمین صلاحیت است. بدون وجود زیرساخت ها، حتی ورود دانشگاه به متاورس به عنوان یک بازیگر معمولی کفایت بخش نخواهد بود.