سیستم های نانو ذرات در امر درمان باعث شده است تا ایمنی و استاندارد آن بیشتر مورد توجه قرار گیرد. نانو ذرات هیدروژل با شبکه های سه بعدی و همینطورنانو کریستال ها در دارو سازی توانسته است با کمک نانو حسگرها به یک روش درمانی بسیار هوشمند دست پیدا کند. نانو ذرات هیدروژلها دارای زیست پذیری بسیار بالایی هستند و همینطور در زمینه سمی بودن توانستند این مشکل را به صورت هدفمند حل کنند چرا که وقتی ساختار به صورت یک داروی حامل حرکت کرده و وارد بافت سلول نشده فقط برای درمان حرکت می کند در نتیجه یعنی ساختار به صورت تهاجمی نیست برای این منظور این مواد در ساختار و دسته های مختلفی توانسته جا داشته باشند.
- نانوذرات هیدروژل بر پایه کیتوزان
- نانوذرات مبتنی بر کیتوزان با اتصالات عرضی کووالانسی
- نانوذرات هیدروژل بر پایه پلی(وینیل الکل)
- نانوذرات هیدروژل بر پایه پلی(اتیلن اکسید) و پلی(اتیلن)
- نانوذرات هیدروژل بر پایه پلی-N-ایزوپروپیل آکریل آمید
از کاربردهای اصلی و مهم در این بخش از داروسازی می توان درمان و داروسانی از مسیر غیرگوارشی، چشمی روده و حتی پوستی نیز انجام می شود چرا که برای درمان بیماری ها مرتبط با ریه می توان دارو را از راه تنفسی به ریه ها وارد کرد و این روش به طور دقیق تر دارو را می تواند به آلوئول های ریوی برساند. انتقال هوا به ریه ها از طریق آلوئول ها ریوی با کمک راه های فوقانی انجام می شود که از نای اغاز می شود و به نایژه و نایژک و ... وصل می شود در کل می توان گفت آلوئول ها لایه های بسیار نازکی هستند که جذب مواد به داخل جریان خود را امکان پذیر می سازند. آزاد سازی دارو به روش تاخیری می باشد که در آن سیستم داروی خود را در زمان مشخص و همینطور در یک مکان همچون کولون و یا روده بتوان انجام و پیاده سازی کرد. این روش داروسازی و دارورسانی به بدن باعث می شود بتوان مواد را در بدن کاملا کنترل کرد و برای پیدا کردن چنین مکانیزمی باید به روش های همچون کوانتوم دات ها اشاره کرد. کوانتوم دات ها همان ساختارهای کریستالی نیمه رسانا هستند که معمولا برچسب ردیاب برای آنالیزها گفته می شود که بتوان ذرات را کنترل کرد.