مهندسی اعصاب (Neuroengineering) شاخه بین رشته ای در حال رشد از مهندسی پزشکی است که با استفاده از تکنیک های مهندسی  و اصول فیزیکی بنیادی مغز و اعصاب به مطالعه، تعمیر، جایگزینی و ارتقاء عملکرد دستگاه اعصاب می پردازد. به عبارت دیگر مهندسان اعصاب قابلیت حل مشکلات و یا طراحی مربوط به ارتباط بین بافت های عصبی زنده و دستگاه های غیر زنده را دارند. نورومهندسی از مهارت ها و فناوریهای مهندسی برق، کامپیوتر، مواد، مکانیک، رباتیک، نانوفناوری برای طراحی سیستم های تشخیصی، نظارتی و درمانی بیماری های عصبی استفاده می کند. امروزه پژوهش های فراوانی بر درک کُدها و پردازش اطلاعات در دستگاه های حسی و حرکتی انجام می گیرد و محاسبه و اندازه گیری اختلال ایجاد شده در پردازش این اطلاعات در حالت پاتولوژیکی می پردارد تا بتوانند یک تشخیص درست از آسیب ایجاد شده به دست آورند. همچنین با استفاده از رابط های مغز و کامپیوتر و ساخت پروتزهای عصبی می توان در راستای تعمیر عملکرد عصبی و حتی جایگزینی یک قسمتی از مغز و اعصاب عمل کرد.
علوم اعصاب محاسباتی(Neuroscience Computational )نیز شاخه بین رشته ای دیگری است که برای نخستین بار توسط شوارتز معرفی شد، وی کنفرانسی را در همین زمینه در سال ۱۹۸۵ در کالیفرنیا ترتیب داد. این کنفرانس به درخواست بنیاد توسعه سیستم جهت تهیه خلاصه ای از وضعیت کنونی رشته ای که تا آن زمان با اسامی گوناگونی مانند مدل سازی عصبی، نظریه مغز، بیوفیزیک و شبکه عصبی شناخته می شد، برگزار گردید. نخستین نشست عمومی بین المللی نیز با تمرکز بر موضوع علوم اعصاب محاسباتی، توسط باوئر و میلر در سال ۱۹۸۹ در سان فرانسیسکو ترتیب داده شد. علوم اعصاب محاسباتی به مطالعه عملکرد مغز در پردازش اطلاعات ساختاری موجود در سیستم عصبی می پردازد و شاخه های علمی متنوعی همچون علوم اعصاب، علوم شناختی، روانشناسی، علوم رایانه ، فیزیک ، نظریه اطلاعات و ریاضیات کاربردی را به همدیگر پیوند می دهد.