هنگامی که تراکنشی در شبکۀ بلاکچین رخ می دهد، به علت نبود نهاد متمرکز واسط، اعضای شبکه اعتبار و صحت تراکنش ها را ارزیابی می کنند. به عبارتی، مهمترین هدف و رسالت الگوریتم های اجماع فراهم کردن و مدیریت یکپارچگی شبکه در نبود عامل مرکزی و اعضای شبکه است و مهمترین عامل در برقراری این یکپارچگی ثبت کردن و انجام دادن تراکنش های معتبر در درون شبکه است. الگوریتم های اثبات محور با توجه به آنچه مبنای اثبات قرار می گیرد به اقسام متعددی تفکیک می شوند. در صورتی که توان پردازش اعضا مبنای اثبات برتری آنها قرار گیرد الگوریتم اثبات کار نامیده می شود.  الگوریتم های اثبات کار، که از طریق رمزارزهای بیتکوین و اتریوم معرفی شده اند و درحال حاضر کاربرد گسترده ای دارند، عضو خلق کنندۀ بلوک در هر دور، از راه برگزاری رقابتی محاسباتی انتخاب می شود. این رقابت محاسباتی با حل کردن معمای محاسباتی رمزگذاری شده است و هر عضوی که زودتر از سایرین آن را حل کند صلاحیت لازم برای افزودن بلوک به زنجیره را خواهد داشت به اعضایی که در این فعالیت شرکت می کنند استخراج کننده یا کاوشگر گفته می شود و اگر کاوشگری بتواند با حل کردن این معما بلوک جدیدی را به زنجیره اضافه کند، مقدار مشخصی پاداش دریافت می کند. انجام دادن محاسبات اثبات کار به توان پردازشی زیادی نیاز دارد و شرط اول شدن در رقابت نیز بیش از پیش به نقش قدرت سخت افزاری در این الگوریتم و میزان مصرف انرژی در این خصوص وابسته است با توجه به شیوۀ تولید بلوک های جدید، هرقدر طول شاخۀ بلوک های معتبر طولانی تر شود، مقدار انرژی و توان محاسباتی اعضای مهاجم برای تشکیل شاخه های جعلی نیز ازلحاظ نمایی افزایش خواهد یافت. در نسخۀ اصلی این الگوریتم، که ساتوشی ناکاموتو پیشنهاد کرده و در شبکۀ بیتکوین معرفی شده است به ازای هر ۲۰۱۶ بلوک، مقدار سختی شبکه، افزایش می یابد تا سرعت ایجاد بلوک به میزان ۱ بلوک در هر ۱۰ دقیقه برسد.