امروزه، هوش مصنوعی نوعی از فناوریِ زیرمجموعۀ علوم کامپیوتر است، اما در ابتدا زیرمجموعۀ ریاضیات عالی بود. هوش مصنوعی که با نام هوش ماشینی نیز شناخته می شود، شاخه ای از علوم کامپیوتر است که بر ساخت و مدیریت نوعی فناوری تمرکز دارد که می تواند یاد بگیرد، به طور مستقل تصمیم گیری کند و اقداماتی را ازطرف انسان انجام دهد. هوش مصنوعی یک فناوری واحد نیست ، بلکه اصطلاحی کلی است که شامل هر نوع نرم افزار یا جزء سخت افزاری است که از یادگیری ماشین، بینایی کامپیوتر، پردازش زبان طبیعی، شبکه های عصبی پشتیبانی می کند. محققان بر این باورند که استفاده از هوش مصنوعی عمومی از سال ۲۰۴۰ تا ۲۰۵۰ به میزان ۵۰ درصد و تا سال ۲۰۷۵ ،۹۰ درصد توسعه می یابد. البته برخی از متخصصان هوش مصنوعی معتقدند که هوش مصنوعی عمومی هنوز قرنها با تبدیل شدن به یک فناوری مهم در زندگی انسان فاصله دارد. با وجود این، نمی توان سرمایه گذاری و تحقیقات در زمینۀ هوش مصنوعی را نادیده گرفت. در سال ۲۰۱۷ ،کانادا اولین کشوری بود که راهبرد ملی هوش مصنوعی خود را تصویب و منتشر کرد. تا ابتدای سال ۲۰۲۲ میلادی بیش از ۶۰ کشور دارای سیاستهای ملی هوش مصنوعی بودند و کشورهای دیگر نیز درحال کار بر روی انتشار اسناد ملی سیاستگذاری هوش مصنوعی خود هستند. برخی از کشورها سیاستهای مربوط به هوش مصنوعی را در راهبردهای گستردۀ دیجیتالی گنجانده اند. کشورهایی مانند کره، اسپانیا و ایالات متحده راهبردهای تحقیق و توسعۀ هوش مصنوعی را ایجاد کرده اند. چند کشور مانند چین، فرانسه، فدراسیون روسیه و ایاالت متحده بخشی از راهبردهای هوش مصنوعی خود را برروی بخش دفاعی متمرکز کرده اند. پتانسیل های هوش مصنوعی باعث شده تا دولت های آینده نگر در سراسر دنیا به فکر ورود جدیدتر به بخش سیاستگذاری هوش مصنوعی و تدوین راهبردهای ملی هوش مصنوعی بیفتند که این موضوع اهمیت بخش سیاستگذاری هوش مصنوعی به عنوان یک فناوری نوظهور و پراهمیت در آیندۀ جهان را نشان می دهد.