تدریس مبتنی بر ابزارهای هنری به عنوان یکی از روش های تدریس مؤثر و کارآمد می تواند نقش بسیار ممتازی در تعلیم و تربیت دانش آموزان ایفا نماید. توجه به ابزارهای آموزشی هنری در تدریس و یادگیری، می تواند این فعالیت را جذاب و هیجان انگیز سازد و اثرگذاری آن را بر مخاطبان خاص خود (دانش آموزان) بیشتر کند. منظور از تدریس مبتنی بر ابزارهای آموزشی هنری، تدریسی است؛ که با رویکرد تولید هنری و تلفیقی از روشهای آزمایشگاهی، تفحص گروهی، سخنرانی، پرسش و پاسخ ارائه می شود و در این نوع تدریس از ادراک چند حسی مانند حس لامسه، بینایی، شنوایی، بویایی و چشایی استفاده می شود. از موسیقی به هنگام انجام فعالیت و ترسیم طرح و نقاشی استفاده می شود. محیط یادگیری با پوسترهایی از تصاویر و توضیحاتی درباره موضوع درسی تزیین می شود. از زبان بدن (چگونگی توزیع مواد آموزشی توسط معلم در کلاسهای درس، تماس چشمی با فرد گوینده، تقویت غیر کلامی فراگیران و تائید واکنش با حرکت سر، اختصاص مدت زمان تدریس یک مفهوم مهم، حرکت معلم در کلاس که بازگو کننده بسیاری از پدیده های معنی دار است مانند خارج کردن کلاس از حالت خستگی و فعال کردن فراگیران، حرکت معلم ضمن تدریس به منطقه ای از کلاس که شلوغی در آن به وجود آمده ممکن است برای آرام کردن و کنترل بی نظمی) طبق موضوع درسی برای توضیح استفاده می شود. برای درس جغرافیا؛ دانش مفهومی درس جغرافیا با هنر (استفاده از طرح، رنگ، شکل، فرم، فضا) تلفیق می شود و فضای یاددهی و یادگیری با دستکاری فعال، ایجاد فضای هم کارانه و آزمایشگری همراه می گردد. دادن اهمیت بیشتر به موسیقی، هنرهای زیبا، نقاشی و غیره جزو نقش دانش آموزان در این نوع تدریس بوده که با استفاده از کامپیوتر، برنامه ها (آزمایشگاه مجازی)، سایت ها و دسترسی مجازی به نگارخانه هاو موزه ها، برنامه ترکیب رنگها، طراحی و ترکیب تصاویر که از طریق برنامه های نقاشی، کرل، فری هند و فتوشاب تسهیل و تدریس می شود و فرایند یاددهی و یادگیری با این شیوه پیگیری می شود.