شکستن و خراب کردن اسباب بازی ها و وسایل دیگر به وسیله کودکان دلایل گوناگونی دارد که به بیان مهمترین علل روانی و تربیتی آنها می پردازیم:
- حس کنجکاوی و علاقه به پرسش و آگاهی از ابتدای زندگی همراه انسان است. انسان تمایل دارد که از ماهیت اشیا مطلع شود و به علل ایجاد پدیده ها آگاهی یابد و اسرار طبیعت را کشف کند. کودک وقتی چشم به این دنیا می گشاید، از هیچ جیز اطلاعی ندارد و از همان روزهای آغازین زندگی درصدد شناخت اشیا است و با هر نگاهی که به اطراف می کند و هر دقتی که در چهره ها می کند و هر توجهی که به اشیا مبذول می دارد، می خواهد چیزی بیاموزد و مجهولی را برای خود معلوم سازد. او به اشیا دقیق می شود و آنها را با دست لمس می کند و رفته رفته اجسام کوچک را حرکت می دهد و بالا و پایین می برد و به صداها دقیق می شود و رفت و آمدها و حرکات را زیر نظر می گیرد. خلاصه آنکه او می خواهد همه چیز را بشناسد، از این رو، به همه جا سر می کشد و می خواهد از همه چیز سر درآورد. منظور و هدف کودک از خراب کردن اسباب بازی، غالبا این است که می خواهد از اسرار درون اسباب بازی سر درآورد و آگاه شود. می خواهد بداند از چه ساخته شده است و چه چیزهایی در درون خود دارد و این میل به آگاهی و دانستن است که کودک را تهییج و ترغیب می کند تا از درن اسباب بازی ها سر درآورد.
- میل به خلاقیت، کشف و آشنایی از درون اشیا و آگاه شدن از طرز کار وسایل از دیگر دلایل است.
- گاهی هم کودک به منظور جلب توجه خرابکاری می کند. در چنین مواقعی باید توجهات واقعی و مخلصانه خودتان را نشان دهید و از نظر محبت کودک را ارضا کنید.
- کودک وقتی می بینید به کودک دیگری بیشتر محبت می شود، حسادت خود را با خراب کردن اسباب بازی آن کودک نشان می دهد.
- بعضی اوقات کودک در دوست یابی و برقراری ارتباط ضعیف است و اسباب بازی ها و وسایل دیگران را خراب می کند. والدین باید فرصت های بازی جمعی و معاشرت با دیگر کودکان را برای او فراهم آورند.
- از دلایل دیگر خراب کردن اسباب بازی و وسایل، سرکشی کودک در برابر اقتدار سرکوب گر پدر و مادر است.
- ممکن است اسباب بازی با سطح فکری کودک متناسب نباشد لذا کودک عصبانی شده و اسباب بازی را بشکند.