ژنها هم خوب و بد دارند. ژنهای بد در واقع ژنهای خوب، دگرگون شده هستند که به سبب عوض شدن پیام های دی ان ای، درست عمل نمی کنند. اصولا ژنها کتاب دستورالعملی برای انجام وظایف اعضای بدن هستند. بدون دریافت فرامین صحیح و درست از ژنها، انسان نمی تواند وظایف و کارهای خود را انجام دهد. خوشبختانه خیلی از ژنهای بد، پیامد فوری ندارند، مگر آنکه فرزند، ژن را از هر دو والد ( پدر و مادر) به ارث برده باشد. در گذشته راهی برای جدا و مشخص کردن ژن بد وجود نداشت. این ژنها تنها در اثر پیامدهایشان (بیماری) شناخته می شدند. اما هم اکنون در سایه پیشرفت و توسعه شیوه های جدید و موثر برای بررسی مطالعه دی ان ای، انبوهی از اطلاعات درباره ژنهای بد که در واقع هر یک عامل یک بیماری عمده هستند، گردآوری شده است؛ مثلا ژنهای بد عامل بیماری های دیابت، سرطان و آسم. هم اکنون تقریبا در هر هفته ژن بد یک بیماری تازه کشف می گردد. هدف اولیه دانشمندان، سعی در مبارزه با معلولیت های ژنتیکی است. وقتی دانشمندان مطمئن گردند که فردی به دلیل ژن خاصی مستعد ابتلا به بیماری مثل آلزایمر است، در این صورت پیش از آنکه وظایف مغز به شکل غیرقابل برگشتی، متوقف گردد، دارو درمانی آغاز می شود. کشف چندین ژن که بد کار می کنند و منتهی به بروز آلزایمر می شوند، هدفهای مولکولی قابل ملاحظه ای را برای کشف داروی مناسب در دسترس صنایع داروسازی، قرار داده است. تنها از طریق کشف چنین ژنهایی است که مطالعات زیست پزشکی می توانند مخرب ترین عامل پیری را در انسان، متوقف بسازند. اما نباید هرگز این درک غلط در ما پیدا شود که انسان می تواند بیشتر بیماری های ژنتیکی را کنترل کند. ثابت شده است که خیلی از ژنهای بد مهار ناشدنی هستند و با دارو درمانی و یا ژن درمانی که در آن ژن خوب وارد سلول می شود تا کار ژن بد را جبران کند، قابل اصلاح نیستند. بخصوص جایگزینی ژن هایی که در طول رشد جنین بد کار می کنند.