زیست سوخت ها دسته ای از انرژی های جایگزین تجدیدپذیر هستند که به کمک منابع تجدیدپذیر تولید می شوند. اتانول، متانول، بوتانول، پروپانول، استون، بیوهیدروژن، بیوگاز و بیودیزل از جمله زیست سوخت ها هستند که می توانند جایگزین مناسبی برای سوخت های فسیلی باشند. بعضی زیست سوخت ها مانند انواع روغن که از گیاهان و جلبک ها استخراج می شود، محصول مستقیم فتوسنتز است، بعضی ها مانند اتانول تولید شده توسط مخمرها و باکتری ها، حاصل مشتق سازی و تبدیل زیست توده است و بعضی دیگر مانند هیدروژن می تواند از هر دو مسیر تولید شود. اتانول از جمله مهمترین این زیست سوخت ها و بهترین جایگزین برای بنزین است که مورد استقبال جهانی قرار گرفته است.این ماده از معمول ترن الکل ها است و به راحتی می توان آن را طی فرآیند تخمیر از غلات (نشاسته)، آب میوه ها و هر منبع دیگری که بتوان قند آن را در اختیار میکروارگانیسم تخمیرگر قرار داد، تولید کرد. اتانول که توسط هنری فورد سوخت آینده نام گرفت، به چند دلیل معمول ترین سوخت الکلی شده است. سمیت آن از سایر الکل ها کمتر است و نیز محصولات ثانویه حاصل از اکسیداسیون ناقص اتانول سمیت کمتری از محصولات ثانویه حاصل از اکسیداسیون ناقص سایر الکل ها دارد. می توان آن را از محصولات کشاورزی تجدیدپذیر (شکر، ملاس، ذرت، لیگنو سلولز و ...) تولید کرد. در نتیجه بر محصولات نفتی تجدیدناپذیر ارجح است. از لحاظ قابلیت تجاری سازی و صرفه اقتصادی، اتانول و پس از آن متانول قابلیت پویایی برای مصرف به عنوان سوخت را دارند. در حل حاضرآمریکا و برزیل بیشترین تولید اتانول زیستی را دارند. می توان اتانول را به صورت مستقیم و یا در حالت مخلوط با بنزین در موتورهای احتراقی مصرف کرد. در سال های اخیر اتانول به عنوان سوخت در سلول های سوختی اتانولی مستقیم و سلول های زیست سوختی پیشنهاد شده است.