محدودیتهای سوختهای فسیلی و بالا رفتن مصرف انرژی تمایل به استفاده از انرژی های تجدید پذیر و به ویژه انرژی خورشیدی را افزایش داده است.  اندازه گیری ها نشان می دهد تعداد ساعات آفتابی سالیانه در کشور ایران از سمت جنوب شرقی به سمت شمال غربی آن، کاهش و از غرب به سمت شرق معمولا افزایش می یابد. در تأمین انرژی های تجدید پذیر، انرژی خورشیدی به دلیل عدم تولید دی اکسید کربن و سایر مواد زائد موجب حفظ منابع طبیعی و احیای اراضی، کاهش خطوط انتقال نیرو، افزایش استقلال منطقه ای در تأمین انرژی و افزایش سرعت برق دهی به مناطق روستایی شده و از هزینه کمتری برخوردار بوده و مورد توجه ویژه قرار می گیرد. کشورهای اروپایی برنامه ریزی کرده اند تا سال ۲۰۳۰ نزدیک به %۵۰ از نیاز گرمایی کم فشار خود را از طریق منابع گرمایی خورشیدی تأمین کنند. اما فنّاوری فتوولتاییک با پتانسیل بالا می تواند تا سال ۲۰۳۰ سهم %۵ و تا سال ۲۰۵۰ سهم %۱۱ از نیاز الکتریسیته در اروپا را بر عهده بگیرد. در حال حاضر بیش از ۴۵ %انرژی خورشیدی دنیا در کشور ژاپن تولید می شود، اروپا با ۲۵ %رتبه دوم ایالت متحده آمریکا با ۱۹ %رتبه سوم را به خود اختصاص داده است. عمر سامانه های فتوولتاییک از ۱۵ تا ۳۰ سال متغیر است. با در نظر گرفتن دوره عمر متوسط ۲۰ سال، میانگین هزینه تولید برق سامانه های فتوولتاییک در دنیا بستگی به محل کار و هزینه های تجهیزاتی جانبی متغیر می باشد. انرژی خورشیدی به معنی تبدیل نور خورشید به جریان برق است؛ خواه به صورت مستقیم با استفاده از فتوولتاییک ها (PV) و خواه به صورت غیر مستقیم با استفاده از انرژی خورشیدی متمرکز (CSP). سیستم های CSP از آئینه ها و سیستم های ردیابی برای متمرکز کردن بخش بزرگی از نور خورشید و تبدیل آن به یک پرتو کوچک استفاده می کنند. اما سیستم های PV با استفاده از اثر فتوالکتریک، نور خورشید را به جریان الکتریکی تبدیل می نمایند.