از سال ۲۰۰۸ که اصطلاح “شهر هوشمند” توسط شرکت Cisco یا IBM ابداع شد تا به امروز، پیشرفت‌های بسیاری در زمینه مدیریت شهر صورت گرفته است. برنامه‌ریزان شهری، شرکت‌های فناوری و دولت‌ها با دیدگاهی آرمان‌گرایانه شهرهایی را توسعه داده‌اند که قابلیت جمع‌آوری داده‌ها و تحلیل آن‌ها را دارند. شهر هوشمند بعنوان یک کلان سیستم از زیر سیستم های شهری است که مکانی ممتاز برای توسعه پایدار اقتصادی، صنعتی و ... بوده و در آن به مسائلی مانند ترافیک، مصرف انرژی، آلودگی، تخریب سرزمین، بروز رسانی و بهینه سازی زیرساخت های شهری بهبود کیفیت زندگی و ... از طریق یک رویکرد نوآورانه و سیستماتیک، بر اساس ارتباط و تبادل اطلاعات با هدف بهینه سازی فرآیندهای مدیریت شهری پرداخته می شود. در حقیقت شهر هوشمند، دارای جنبه ها و مولفه های متعددی نظیر: مدیریت شهری، انرژِی هوشمند، ساختمان هوشمند، حمل و نقل هوشمند، زیرساخت هوشمند، تکنولوژی هوشمند، سلامت و مراقبت های بهداشتی هوشمند و همچنین شهروند هوشمند می باشد. در نهایت نیز شهر هوشمند، سرمایه گذاری در سرمایه های انسانی و اجتماعی و زیرساخت های ارتباطی از جمله حمل و نقل و همچنین زیر ساخت های مدرن، باعث رشد پایدار اقتصادی و کیفیت بالای زندگی می شود، این مهم نیز از طریق مدیریت صحیح منابع طبیعی و با بهره گیری از مشارکت مردمی تحقق خواهد یافت.
شهر هوشمند را می‌توان بستری برای درآمدزایی پایدار دانست. علاوه بر صرفه‌جویی و کاهش هزینه‌های شهر و شهروندان، بخش‌های مختلف شهر هوشمند می‌توانند برای کسب درآمد استفاده شوند. به عنوان مثال با کشاورزی هوشمند، محصولات با کیفیت در هر کجای شهر قابل برداشت هستند و می‌توان حتی از فضای پشت بام نیز برای درآمدزایی استفاده کرد.
در حال حاضر شهرهای هوشمند زیادی در دنیا وجود دارند. لیست زیر شامل ده نمونه از هوشمندترین شهرهای دنیا هستند:
۱- کانزاس، مسیوری، ایالات متحده
۲- دبی، امارات متحده عربی
۳- لندن، انگلستان
۴- هنگ کنگ، چین
۵- وین، اتریش
۶- توکیو، ژاپن
۷- آمستردام، هلند
۸- اسلو، اسکاندیناوی
۹- سنگاپور، سنگاپور
۱۰- بارسلونا، اسپانیا