گیاهان برای رشد مطلوب و فرآیند فتوسنتز نیازبه جذب آب و مواد غذائی ازخاک دارند . عمده مواد غذائی موجود درخاک توسط گیاهان استفاده نمی شوند. هنگام آبیاری گیاهان با آب معمولی، مقدارکمی ازعناصر غذائی درآب حل می شوند. در نتیجه به همین نسبت برای گیاهان قابل دسترس خواهند بود. زمانی که گیاه با آب سخت و بدون اثرمغناطیس آبیاری شود، آب های سفید و سخت از بیکربنات کلسیم و کربنات ها روی سطح خاک تشکیل می شود و تنها بخشی از بیکربنات های کلسیمی توسط آب شسته شده و در خاک نفوذ می کنند و سپس روی ریشه گیاه نشست می کنند. درنتیجه گیاه مجبور است برای ادامه زندگی خود ریشه های اضافی تولید کند که این روند رشد طبیعی گیاه را به خاطر صرف انرژی اضافی مختل می کند. به دلیل افزایش مولکولهای آب در واحد حجم ، بر اثر مغناطیسی شدن آب ، بر حلالیت آن اضافه شده و در نتیجه توانایی آب برای جذب کاتیون ها و آنیونها افزایش می یابد و مقدار بیشتری از نمک ها به ویژه بیکربنات ها توسط گیاه جذب می شوند. در این شرایط حرکت املاح به سمت لایه سطحی خاک و همچنین تجمع نمک ها در اطراف ریشه به دلیل خنثی شدن بار الکتریکی نمکها کاهش می یابد. با افزایش جذب املاح معدنی ، نمک های مفید و عناصر موجود درآب و خاک ، می توان کود کمتری مصرف نمود ضمن اینکه بدلیل کوچکتر شدن مولکولهای آب و افزایش توانائی جذب آن توسط گیاه، مصرف آب نیز کاهش می یابد. در اثر آبیاری با آب مغناطیسی به دلیل نفوذ بیشتر آن در خاک، میزان تبخیر از سطح خاک نسبت به آبیاری با آب معمولی کمتر خواهد بود.
مزایای آبیاری با آب مغناطیسی
۱- افزایش راندمان آبیاری
۲- افزایش حلالیت آب (بهبود کارایی مصرف کود): با افزایش حلالیت آب نیاز به مصرف کود تا ۵۰ % کاهش می یابد
۳- خنثی شدن سختی آب
۴- پاستوریزاسیون آب
۵- اصلاح خاک
۶- زودرسی محصول و افزایش عملکرد گیاه
۷- استفاده از آب مغناطیسی ، کاهش ۷۵ در صدی استفاده از مواد شیمیایی برای رفع آلودگی از استخرها را به دنبال خواهد داشت.