متخصصین، تئوری های متفاوتی را در خصوص فرآیند سالمندی عنوان نموده اند که مهمترین آنها، تئوری ژنتیک یا نقش ژن سالمندی یا سلامندی زودرس، تئوری آناتومیکال سالمندی یا کاهش تدریجی سلول های بافت مغز همراه با افزایش سن، تئوری رادیکال های آزاد و سالمندی یا نقش سموم در از بین رفتن سلول ها، تئوری استرس و سالمندی که خود با افزایش رادیکال های آزاد همراه است، تئوری میتوکندریال و سالمندی، که به کاهش کارآمدی میتوکندری های سلول ها برای تولید انرژی و افزایش تولید رادیکال های آزاد توجه دارد، تئوری متابولیک و سالمندی که به نسبت میان سرعت متابولیسم در بدن و سالمندی توجه دارد، به گونه ای که در حیوانات با جثه کوچک تر و متابولیسم بالاتر بدن مانند موش، طول عمر کمتر از حیوانات با جثه بزرگتر  و متابولیسم کمتر مانند فیل است. در همین ارتباط مشخص شده است که پس از ۲۵ سالگی، به ازای هر سال یک درصد از ظرفیت هوازی، قدرت ماهیچه ای، سرعت و سایر عملکردهای فیزیکی خود را از دست می دهیم. اما مطالعات جدید ضرورتا این موضوع را نشان نداده اند. میزان فعالیت، ورزش مفرح و رژیم غذایی سالم اثرات بسیار قوی بر عملکرد، کاهش و حتی توقف روند از دست دهی ظرفیت های فیزیکی داشته اند. همچنین مطالعات نشان داده است که، همچانکه ما مسن تر می شویم اثر عوامل محیطی بر سلامت ما مهمتر و عوامل ژنتیکی کم رنگ تر می شوند. بنابراین، شرایط زندگی در سالمندی قابل پیشگیری و به طور قابل ملاحظه ای برگشت پذیر است. براساس اطلاعات مرکز کنترل بیماری های قلبی- عروقی، سرطان ها، حمله مغزی، بیماری های مزمن ریوی و پنومونی، دیابت و آلزایمر هستند که تغذیه سالم و فعالیت فیزیکی نقش بسیار مهم در پیشگیری و کنترل اغلب این بیماری ها دارد. در تجزیه و تحلیل علل بروز این بیماری ها، مهمترین علل به ترتیب، مصرف سیگار، رژیم غذایی نامناسب و عدم فعالیت فیزیکی بوده اند.