در دهه های اخیر محققین تلاش کرده اند برای مبارزه موفقیت آمیز با سرطان راهکارهای هوشمندانه ایی انتخاب کنند. از جمله بهترین راه کارها برای دفاع هوشمندانه استفاده از داروهای نوترکیب هوشمند و هدف گیری مستقیم و اختصاصی سلولهای سرطانی می باشد. در واقع در این روش با جلوگیری از رسیدن دارو به سلولهای سالم اثر سوء داروهای شیمی درمانی نیز به حداقل رسانده می شود و تحت عنوان درمان های هدفمند سرطان مطرح می شوند. ریبونوکلئازهای مختلفی برای درمان سرطان استفاده می شوند. RNaseها گروه بزرگی از آنزیمهای هیدرولیتین هستند که بواسطه توانایی تخریب RNA در سطح رونویسی، ترجمه و درنتیجه آن جلوگیری از سنتز پروتئین بطور بالقوه سمی می باشند. بنابراین با توجه به تاثیر این آنزیمها در میزان تولید RNA و به دنبال آن تاثیر بر سرعت تبدیل اطللاعات ژنتیکی به پروتئین ها می توان گفت این آنزیمها نقش کلیدی در تنظیم فرایندهای حیاتی ارگانیسمهای مختلف از ویروس گرفته تا انسان ایفا می کنند. RNaseها در همه اندامهای ترشحی و مایعات بدن از جمله: مایع منی، شیر، اشن، عرق، موکوس و بزاق حضور دارند. آنزیمهای RNase در بالغ شدن کلیه مولکولهای RNA ،از جمله RNAهای پیامرسان که دارای مواد ژنتیکی برای ساخت پروتئینها هستند و RNAهای غیرکد کننده که در فرآیندهای سلولی مختلفی عمل میکنند، نقش اصلی را ایفا می کنند. ریبونوکلئازهای تولید شده از سلولهای میکروبی، انسانی و گیاهان تحت عنوان آنزیمهای خارج سلولی یا داخل سلولی بهترین نوع شناخته شده این آنزیمها به لحاظ توانایی تجزیه RNA و همچنین فعالیتهای بیولوژیکی می باشند. ریبونوکلئازهای طبیعی توانایی بالقوهای در مهار تومورهای حیوانی و ویروسها دارند و سلولهای بدخیم را برای فعالیت سیتوتوکسین از طریق پاسخ آپوپتوتین هدف قرار می دهند، از این رو به عنوان گزینه های پیشنهادی در داروهای شیمی درمانی درنظر گرفته می شوند. تحقیقات مرتبط با عملکرد ریبونوکلئازها نشان می دهد که بررسی مسیرهای ژنتیکی سنتز و مکانی سم های ایجاد سمیت سلولی در این آنزیمها، امکان ایجاد محصولات دارویی جدید را در آینده فراهم خواهد کرد.