با توجه به فواید غیرقابل انکار پرتوهای ایکس در تشخیص و درمان بیماری ها، گسترش روزافزون بکارگیری این پرتوها را شاهد هستیم در عین حال با توجه به آثار سوماتیکی و ژنتیکی این پرتوها، لزوم بهره گیری از آخرین روش های حفاظت پرتوی الزامی است. لذا حفاظت در برابر اشعه نه تنها یک موضوع علمی، بلکه یک بحث فلسفی، اخلاقی و عقلایی است. بنابراین می بایست جهت جلوگیری از آثار زیانبار تابش گیری در جنین، از تابش گیری غیرضروری خانم های باردار دوری نمود، مگر اینکه اندیکاسیون بالینی یا عدم بارداری درخانم ها قبل از انجام آزمایشات رادیولوژیک ضروری است. به همین دلیل در صورت محرز شدن بارداری می بایست سعی شود تعداد دفعات تابش گیری و دز ناشی از هر تابش گیری تا حد امکان به حداقل ممکن کاهش یابد هر چند نباید از ارزش تشخیصی آزمون چشم پوشی نمود. ضمنا تابش گیری اندام های جنسی هر یک از زوجین قبل از لقاح، تاکنون هیچ گونه افزایشی را در انسیدانس، کانسر و مالفورماسیون را در کودکان نشان نداده است. همچنین انجام برخی روش های تشخیصی مثل رادیوگرافی قفسه سینه، جمجمه و اندام ها در صورتی که جنین کاملا شیلد شده باشد در هر زمان از بارداری قابل انجام است. بطورکلی سونوگرافی و ام آر آی (بدون تزریق ماده کنتراست) روش های تصویربرداری جایگزینی هستند که تاکنون خطرات آنها برای جنین محرز نشده است. علاوه بر آن به جز در برخی از روش های پزشکی هسته ای که از رادیوایزوتوپ ید استفاده می شود (بخاطر آسیب پذیری غده تیروئید) و نیز رادیوایزوتوپهایی مثل سلنیوم و آهن با نیمه عمرهای بیولوژیک و فیزیکی بالا، انجام اکثر روش های تصویربرداری پزشکی در دوران بارداری مجاز شناخته شده است. گرچه ممکن است تابش گیری با پرتوهای یونساز در دوران بارداری نگرانی های زیادی را در بر داشته باشد ولی واقعا خطرات ناشی از آن اندک می باشد. در عین حال نمی توان از خطرات آماری که می تواند ایجاد جهش و بدنبال آن منجر به ایجاد کانسر یا نقایص مادرزادی شود چشم پوشی نمود.