کشور آلمان به عنوان منشأ بام سبز امروزی شناخته می شود، به طوری که تا سال ۲۰۰۶ حدود ۱۴ درصد کل بام های مسطح در آلمان سبز شدند. بین سالهای ۱۶۰۰ تا ۱۸۰۰ میلادی نروژی ها بام ساختمانها را برای عایق کردن آن در مقابل سرما با خاک می پوشاندند و بعد برای تثبیت این خاک اقدام به کاشت گیاهان علفی بر روی آن نمودند. این تکنیک در اواخر سالهای ۱۸۰۰ در بخش هایی از آمریکا نیز به کار می رفت در ایران نیز با توجه به پيشينه تاريخي استفاده از خشت و گل در معماري ايران پوشش خزه و گلسنگ و انواع گياهان علفي روي بام بناهاي مناطق مختلف كشور چون آذربايجان، گيالن و مازندران بام هاي خانه هاي كوهستاني و روستاها استفاده مي شده است كه نمونه بارز آن خانه هاي روستاي ماسوله است كه در آن بام خانه هاي پايين تر به عنوان حياط خانه هاي بالايي عمل مي‌كنند. براساس نوع گياهان، عمق لایه كاشت و ميزان تأسيسات مورد نياز، به سه گروه تقسيم مي شوند:
الف- بام سبز گسترده یا وسیع: این بام با نام مقطع كم ارتفاع يا اجرا با ضخامت كم نيزشناخته می شود. لایه کاشتی بین ۵ تا ۱۵ ساتی متر دارد، به طور غالب به اصلاح ساختار ساختمان نیاز ندارد، براي قرار گرفتن بر بام ساختمانهاي موجود مناسب تر است و در آن از گياهان با ريشه هاي كوتاه عمق استفاده مي شود و این نوع بام مورد استفاده کارکرد خاص نیست.
ب- بام سبز متمركز يا فشرده: اين سيستم به نام مقطع عميق يا باغ بام نيز شناخته مي شود. لايه كاشت این نوع بام، از ۲۰ الي ۶۰ سانتيمتر متغير است، بهترين گزينه براي اين نوع بام سبز، احداث آن روي ساختمانهاي جديد می باشد و مي توان از انواع گياه و درختچه و درختهايي كه روي زمين قابل كاشت هستند و یا حتی آبنما در طراحی آن استفاده کرد و فضاهای زیبا و متنوع ایجاد نمود
ج- بام سبز مدولار یا جعبه گیاه (نیمه گسترده): در سالهای اخیر مدلهاي پيش ساخت هاي وارد بازار فنآوری بام سبز شده اند كه نياز به زيرساخت ندارند و قابل اجرا روي هر بام هستند، که در واقع تركيبي از دو بام گسترده و متمركز است، عمق محیط کشت در این نوع بام بین ۱۲ تا ۲۰ سانتیمتر است و این نوع بام، امکان ایجاد فضایی به عنوان فضای باز سکونتی را فراهم می کند.
