دندان ها، لثه، استخوان های فک، اجزای یک سیستم با کار مشترک جویدن و خرد کردن غذا هستند استخوان محل استقرار دندان است و لثه از استخوان محافظت می کند. وجود دندان روی آرواره ها باعث ثبات و سلامتی استخوان می شود. لذا این هماهنگی و نظم برای برقراری سلامت هر یک از اجزاء و انجام عملکرد جویدن ضروری است. جهت حفظ دندان ها و جلوگیری از آسیب های مختلف دندانی ضروری است برخی از موارد پیشگیرانه رعایت شود.
- باید از شکستن اجسام توسط دندان اجتناب شود.
- از دندان قروچه خودداری شود و اگر به صورت عادتی در زمان خواب این حالت وجود دارد از یک نگه دارنده یا محافظ در زمان خواب استفاده شود.
- بایستی از حرکات نمایشی، مجادله، دعوا و در معرض تروما قرار دادن دندان پرهیز کنیم.
- در هنگام رانندگی کمربند ایمنی را ببندیم و فرزندان را در جایگاه مناسب حفاظتی در اتومبیل قرار دهیم.
- باید منزل، محل کار را از خطرات احتمالی ناشی از برخورد با اجسام نوک تیز، سرخوردن، افتادن، اختلاف سطوح محل زندگی در وضع ایمن نگه داریم.
- در کودکان آسیب دندانی زمانی شروع می شود که وی راه رفتن را شروع می کند، دقت گردد تا کودک در حین راه رفتن و افتادن دچار آسیب های فک و دهان نشود.
- آسیب های ورزشی عمده صدمات دندانی در نوجوانان و بزرگسالان است که باید اقدامات حفاظتی، بهره گیری از محافظ های مخصوص سرو صورت اعمال شود.
بطورکلی آسیب دیدگی دندانی یک عارضه شایع در سنین شیرخوارگی و کودکی است. در حین آسیب دیدگی باید به ضایعات وارده به فک، مخاط دهان، گلوت، سینوس ها، استخوان بینی، جمجمه به طور همزمان توجه داشت. برای جلوگیری از آسیب های دهان و دندان باید توصیه های بهداشتی و ایمنی در حفظ و مراقبت از کودک جدی تلقی شود و در صورت بروز حادثه بررسی و معاینه دقیق بیمار، ارزیابی شدت عارضه، انجام اقدمات مقتضی صورت گیرد.