یکی از عواملی که منجر به مشکلات جدی در یادگیری ریاضیات می شود، بد فهمی هایی هستند که بر اثر یاددهی نامناسب، تفکر غیر رسمی، یا یادآوری ضعیف گذشته ایجاد می شوند.  بد فهمی، بخشی از فرآیند یادگیری دانش آموزان است، که تصادفی یا ناشی از بی دقتی نبوده و دارای ساختارهای شناختی محکمی است که معمولا به راحتی اصلاح نمی شوند و موجب بروز خطاهای نظام مند می گردند. یکی از وظایف مهم معلمان، بعد از شناسایی بد فهمی های دانش آموزان و ریشه یابی دلایل بروز آنها این است که بتوانند با ایجاد راهکارهای مؤثر، این اشتباهات را از بین برده و آنها را اصلاح کنند. بد فهمی ها مفاهیم اشتباهی هستند و یا مفاهیمی هستند که فرد فرض می کند درست هستند و بر حسب عادت از آنها استفاده می کند. عمده ترین این بد فهمی ها عبارتند از: عدم تشخیص محدودیت های نمودارها، مدلها و نمایشهای دیگر(برای مثال دانش آموزان در سالهای اولیه ممکن است مستطیل هایی که قاعده افقی ندارند را مستطیل به حساب نیاورند.)؛ افراط در انتزاع، تعمیم (بیش تعمیمی) و ساده سازی (برای مثال این واقعیت که حاصل جمع همیشه بزرگتر از جمعوندها است فقط تا زمانی درست است که اعداد منفی در صحنه نیستند.)؛ عدم درک زبانی و واژگان (برای مثال دانش آموز ممکن است "زاویه راست" را در مقابل "زاویه چپ" در نظر بگیرد.)؛ عدم دریافت حقایق (برای مثال، برخی از دانش آموزان ارزش اولین رقم سمت راست ممیز را "یکم" در نظر می گیرند و سعی می کنند در دو طرف ممیز، تقارن برقرار کنند و یا ممکن است مربع را مستطیل ندانند و یا مستطیل هایی که طول آنها در امتداد محور  ها است را مستطیل ندانند.)؛ پذیرش هم ارزی های نادرست (برای مثال، برخی از دانش آموزان ممکن است از استدلال های حاکم بر اعداد حسابی در محاسبات با کسرها استفاده کنند، یا محاسبات با "زمان" را مشابه با محاسبات با اعداد اعشاری انجام دهند.)