راهکارهای مختلفی برای تشخیص ماهی تازه از ماهی مانده و فاسد شده وجود دارد که می توان در این میان به رنگ بدن ماهی، حالت چشم ماهی، بوی ماهی، نرمی و سفتی ماهی و حالت فلسها اشاره کرد در ادامه این موارد را برای شما بیان می کنیم.
رنگ بدن ماهی
هنگام فساد و شروع گندیدگی، ماهی ابتدا روشنی و درخشش قبلی خود را از دست داده و سطح بدن از لعاب کدری که رنگ آن زرد متمایل به قهوه ای است پوشانده می شود.
حالت چشم ماهی
چشمان ماهی در شروع فساد به تدریج فرو رفته و شیری رنگ شده و قرنیه مات و تیره به نظر می رسد.
رنگ برانشها
رنگ قرمز و روشن برانشها به تدریج خاکستری متمایل به قهوه ای شده و روی برانشها از لعاب ضخیمی پوشیده می شود.
بوی ماهی
ماهی در زمان سالم بودن بوی مخصوص به خود ( بوی شبیه بوی دریا) دارد. اما در مراحل پیشرفته فساد در ماهی، ترکیبی از بوی آمونیاک و گندیدگی به مشام می رسد.
نرمی و سفتی ماهی
ماهی تازه معمولا با اعمال فشار بر سطح بدنش و برداشتن فشار از آن نقطه بلافاصله به حالت اولیه بر می گردد. به عنوان مثال زمانیکه با انگشت نقطه ای از بدن ماهی را فشار داده و سپس انگشت را بر می داریم. در ماهی تازه اثر انگشت به جای نمی ماند اما در ماهی فاسد علاوه بر اینکه اثر انگشت باقی می ماند عضلات ماهی نیز نرم شده و در صورت پیشرفت فساد می توان براحتی آن را از ستون فقرات جدا نمود.
بررسی مایع داخل شکمی
ماهی فاسد دارای شکمی برجسته می باشد که با فشار دادن ناحیه شکم وجود مایع داخلی محسوس است و با فشار جزئی مقداری آب از آن خارج می شود. هم زمان با تغییرات بالا گوشت ماهی خاصیت ارتجاعی خود را از دست داده و رنگ طبیعی آن بصورت شیری در می آید.
حالت فلسها
در ماهی فاسد فلسها به سادگی کنده می شوند در صورتیکه در ماهی تازه چنین نیست. البته در مورد ماهیانی مثل حلوا، ساردین و کیلکا این مطلب صدق نمی کند، زیرا این ماهیان خود دارای فلسهای سستی هستند و زمان صید ممکن است فلسهای آنها کنده شود.
بررسی مخرج در ماهیان فاسد
مخرج ماهی رنگ طبیعی خود را از دست داده و به حالت برآمده و رنگ پریده همراه با ترشحاتی به نظر می رسد. در ضمن مخرج در ماهی تازه کاملا حالت بسته دارد، اما هر چه بیشتر بطرف ماندگی و فساد می رود به علت عوامل اتولی کننده در محل، مخرج بازتر و شل تر می شود، پس علاوه بر حالت رنگ پریدگی مخرج در ماهی فاسد حالت باز بودن نیز باید مورد توجه قرار گیرد.