بهترین زمان آموزش، دوران کودکی است؛ زیرا اعتقاد به خدا، به زندگی او جهت می دهد و در درک معنای زندگی، بسیار کمک کننده است. شاعران کودک نیز بر همین مبنای قرآنی خداشناسی را تعلیم داده اند. شاعران کودک برای شاعرانه ساختن و ایجاد تناسب موضوع و مخاطب، به اقتضای فهم و درک مخاطب از مظاهر آشنای طبیعت که در حوزه ذهنی کودک وجود دارد، استفاده کرده اند و با این روش لحنی کودکانه به شعر بخشیده اند؛ آنچنان که شاعر از گل ها و درختان، کودک را متوجه خالق می سازد و با اشاره به نقاشی که یکی از علایق کودک است، خداوند را نقاش گل ها و گیاهان می داند:
دیروز می گشتم/ در باغ زیبایی// آنجا پر از گل بود/ به به چه گل هایی// برگ درختان را/ باران صفا می داد//  دلتنگی گل را/ بلبل شفا می داد// گفتم به گوش باغ/ این نقش ها از کیست؟// پیداست استاد است/ نقاشی اش عالی است// آن باغ زیبا گفت:/ نقاش این دنیا// تنها خداوند است/ آن خالق یکتا.
شاعر دیگری به بهره گرفتن از موجواتی همچون سنجاقک، رنگین کمان، درخت، گل و پروانه کودک را با خدا آشنا می کند:
به نام خداوند رنگین کمان/ خداوند بخشنده مهربان// خداوند سنجاقک رنگ رنگ/ خداوند پروانه های قشنگ// خدایی که آب و هوا آفرید/ درخت و گل و سبزه را آفرید// خدایی که از بوی گل، بهتر است/ صمیمی تر از خنده مادر است// خدایا به ما مهربانی بده/ دلی ساده و آسمانی بده// دلی صاف و بی کینه، مانند آب/ دلی روشن و گرم، چون آفتاب.
بعضی از شعرا با اشعاری زیبا و ساده کودکان را با آداب و رسوم زندگی و شکر و سپاس خداوند آشنا می کنند:
 خدا داده به دریا/ نهنگ و آب و ماهی/ به صبح تازه، خورشید/ به شب داده سیاهی/ خدا داده به خورشید/ تنی نورانی و نرم/ سر انگشتانش از دور/ زمین را می کند گرم/ خدا داده به جنگل/ درختان تنومند/  زده او ریشه ها را/ به خاک سرد، پیوند/ به شب بخشیده با لطف/ هزار و یک ستاره/ جهان را آفریده/ خدا با یک اشاره.
رحمت و مهربانی خداوند را می توان در آفریده های او دید:
به نام خداوند رنگین کمان/ خداوند بخشنده مهربان/ خداوند زیبایی و عطر و رنگ/ خداوند پروانه های قشنگ/ خداوند باران و نقل تگرگ/ نفس های باد و تپش های برگ/ خدایی که لبریز آرامش است/ طرفدار سرسبزی و دانش است/ خدایی که از بوی گل بهتر است/ و از نور و باران صمیمی تر است/ خدای صمیمی، خدای سلام/ خدای غزل، قصه ناتمام/ خدایا به ما مهربانی بده/ دلی ساده و آسمانی بده/ دلی چون دل کوچک باغچه/ پر از بال سنجاقک باغچه/ دلی مثل گلخانه دوستی/ پر از عطر و پروانه دوستی/ دلی که به عشق تو را می شود/ پر از رنگ و بوی دعا می شود.