خرگوش ها فعال، بازیگوش و با قابلیت دست آموز شدن هستند. تماشای آنها سرگرمی جالب و پرنشاطی است و به طور کلی اگر نکات بهداشتی و ایمنی در نگهداری خرگوشها توسط نگهدارنده لحاظ شود می تواند حیوان خانگی مناسبی برای کسانی که قابلیت نگهداری آن را دارند باشد. خرگوش حیوانی ساکتی است و به رسیدگی آنچنان زیادی نیاز ندارد. خرگوش هایی که به خوبی و از کوچکی دست آموز می شوند آرامند و از بودن در کنار انسانها لذت می برند. حتی در صورت تربیت درست و آموزش درست می توان مانند گربه ها آنها را برای دفع مدفوع و ادرار آموزش داد. خرگوش ها بخاطر حفظ تیزی دندانهایشان به جویدن علاقه وافری دارند و بهتر است که همیشه مقداری خوراکی یا چوب های نرم بهداشتی جهت جویدن در اختیارشان قرار داد تا مانع از جویده شدن پرده ها، فرش و مبلمان خانه شوید. خرگوش ها اکثر ساعات روز را به خواب سپری می کنند و در بیشتر مواقع مشاهده شده است که خرگوشها با چشمان باز می خوابند. خرگوشها هنگامی که سر حال و دارای سلامت کامل باشند اقدام به پریدن، جفتک اندازی و جهش های بلند می کنند و سر خود را توامان تکان می دهند. خرگوشها در صورتی که در اطرافشان احساس ناراحتی، ترس و خطر کنند پاهای عقب خود را تپ تپ به زمین می کوبند تا زمانی که خطر یا ناراحتیشان برطرف شود. خرگوش را باید در قفس بزرگ یا مکان های غیرقابل فرار بزرگ نگهداری کرد. اکثر خرگوش ها را در خارج از خانه نگهداری می کننند که البته ساختن یک قفس و لانه که آنها را از باد و باران و آفتاب محافظت کند الزامی است. لانه ایده آل برای یک جفت خرگوش محیطی در حدود ۱ در ۱ متر مربع و بیشتر است. ارتفاع لانه باید در حدی باشد که حیوان بتواند بطور کامل بر روی پاهای خود بلند شود که بسته به جثه حیوان می تواند ۴۵-۹۰ سانتیمتر در نظر گرفته شود. یونجه و پوشال بهترین انتخاب برای بستر حیوان می باشد، البته کف لانه باید مشبک و یا توری باشد که بدین ترتیب ادار و رطوبت ناشی از آن در کف قفس باقی نماند. می توان جای ادار او را با سرکه تمیز نمود تا بوی تند آن از بین برود. شستن خرگوش باعث مضطرب ساختن حیوان می شود بنابراین باید تا جایی که ممکن است از شستن آن خوداری نمود. برای تغذیه خرگوش می توان از میوه، علف تازه، سبزیجات، کاهو، کلم، سیب، هویج، یونجه و یا غذای مخصوص جوندگان استفاده کرد.