کوسه ها با خوردن موجودات ضعیف و زخمی، در بالای چرخه غذایی دریایی قرار می گیرند. آنها با این کار به حفظ تعادل در سیستم طبیعت کمک می کنند. از معروفترین کوسه ها می توان به کوسه سفید، کوسه ببری و کوسه سرچکشی اشاره کرد. کوسه ها ماشین هایی هستند که برای شکار تنظیم شده اند. آنها که متکی به حس شنوایی مخصوص به خود برای شکار هستند، می توانند ارتعاش صدا را در فاصله بیش از ۳۰۰۰ پا تشخیص دهند. کوسه ها مخصوصا به ارتعاشات یا بسامد پایین که از طرف شکار منتشر می شوند، حساسند. ارتعاش صدای بلندگوها که شبیه صدای ماهی زخمی است، کوسه ها را به حالت جنون و از خود بیخودشدگی می برد. هر چه که کوسه به شکار نزدیک تر می شود، حس بویایی اش بیشتر به کار می افتد. کوسه ها می توانند یک قطره خون را در ۲۵ گالن آب تشخیص دهند. آب، درون سوراخ های بینی کوسه ها که در بخش تحتانی حلزونی شکل قرار گرفته است جاری می شود. همچنین کوسه ها منافذی کوچک برای جذب سیگنالهای الکتریکی، که در هنگام حرکت حیوانات ایجاد می شود، دارند. این منفذها مانند یک حس اضافی می مانند که به کوسه ها در یافتن شکار کمک می کند، حتی اگر این موجود بداقبال در زیر شن ها مخفی شده باشد. کوسه ها به طور مداوم دندان هایشان را استفاده می کنند و از دست می دهند. برخی از گونه ها در طول عمر خود نزدیک به ۳۰ هزار دندان در می آورند. هر یک از دندان های کوسه در ردیفی واقع شده است که با شکستن یکی، دیگری جایگزین آن می شود. وجه تمایز کوسه ها از دیگر حیوانات به جز دندانهای آنها در اسکلتشان است. اسکلت کوسه ها به جای استخوان، از ماده غضروفی انعطاف پذیری است و چون غضروف از استخوان سبکتر است، بنابراین کوسه ها برای شنا کردن نسبت به یک ماهی استخوانی انرژی کمتری مصرف می کنند. بیشتر کوسه ها برای انسان بی ضرر هستند ( مانند کوسه نهنگی) و فقط گونه های محدودی هستند که تاکنون خطرناک شناخته شده اند. این آبزیان زیبا و سلاطین اقیانوس ها منبعی پردرآمد نیز برای صنعت اکوتوریسم غواصی می باشند.