پنگوئن امپراطور بلندترین و سنگین ترین نوع پنگوئن های موجود و بومی ناحیه ای در قطب جنوب است. نوع نر و ماده این پنگوئن در پر و بال و اندازه شبیه هم است و قدشان به ۱۲۲ سانتی متر و در زمان های مختلف وزنشان بین ۲۲ تا ۴۵ کیلوگرم است. پشتشان سیاه رنگ و به وضوح از شکم سفیدشان متمایز می شود، سینه شان زرد کمرنگ است که به گوش زرد رنگشان متصل می شود. مانند سایر پنگوئن ها، قادر به پرواز نیست. بدن خطی شکل و بال های محکم و مسطحش مانند باله شناست و او را برای یک زندگی دریایی آماده کرده است. در هنگام شکار می تواند تا هجده دقیقه زیر آب مخفی شود و تا عمق ۳۲۵ متری پایین برود. او ویژگی های خاصی برای انطباق با شرایطش دارد. مثلا گلبول قرمز غیرعادی که در او تعبیه شده تا بتواند در سطوح بسیار کم اکسیژن کارایی داشته باشد، استخوان های یکپارچه برای جلوگیری از جراحت اعضایی مانند گوش و ریه در بی هوایی و توانایی کاهش سوخت و ساز غذا و از کار انداختن اعضای غیرضروری بدنش در هنگام مصرف نکردن غذا. پنگوئن امپراطور شاید بیشتر به خاطر سلسله مسافرت های سالیانه پنگوئن های بالغ برای جفت گیری و غذا دادن به جوجه هایش مشهور باشد. تنها پنگوئنی است که در فصل زمستان قطب جنوب بین ۵۰ تا ۱۵۰ کیلومتر در یخ ها برای تولید مثل کوچ می کند و این کار را در قالب اجتماعات هزاران نفری انجام می دهد. پنگوئن ماده تنها یک تخم می گذارد و پنگوئن نر مسئولیت نگهداری و خوابیدن روی تخم را بر عهده می گیرد و پنگوئن ماده به دریا باز می گردد. طول عمر آنها در حیات وحش ۲۰ سال است، اما گفته می شود بعضی از آنها ممکن است ۵۰ سال نیز عمر کنند. نوع نر و ماده هر دو در هنگام نگهداری از تخم و بزرگ کردن جوجه وزن از دست می دهند. وقتی ماده تخم می گذارد، برای یافتن غذا به دریا می رود، قبل از رفتن تخم را با احتیاط به پنگوئن نر منتقل می کند و او تخم را با احتیاط بین پاهایش در جای مخصوصی نگهداری می کند. تغذیه مادر دو ماه در دریا به طول می انجامد و پدر باید ۶۴ روز از تخم نگهداری کند. در این مدت با توجه به سرما و عدم تغذیه، ممکن است ۲۰ کیلو وزن از دست بدهد.