با افزایش سن تمایلات جنسی تغییر می کند. در حالیکه در سنین جوانی مرد زودتر از زن خویش تحریک می شود، بتدریج به هنگام معاشقه اشتیاق جنسی او کاهش می یابد و دیرتر تحریک می شود. در حالیکه تغییرات جنسی در زن در ارتباط با سن خیلی به آهستگی صورت می گیرد. زنها هرچه به سنین متوسط عمر خویش نزدیک می شوند، علاقه و نیاز آنها به کنش جنسی بیشتر می شود و این امر سالهای سال ادامه می یابد. علاوه بر این تحریک پذیری جنسی نیز با پیشرفت سن افزون تر و شدیدتر خواهد شد.
نکته قابل توجه از لحاظ روانی آن است که گرچه تحریک پذیری جنسی زنان تا سنین متوسط عمر قوس صعودی می پیماید، آنها بتدریج شادابی، جذابیت و جوانی خود را از دست می دهند و جای تعجب نیست، اگر بگوئیم که این موقعیت بخودی خود می تواند بیماری زا بوده، آشفتگی هائی را سبب شود. زیرا زوجین معمولا" در پذیرش این تغییرات تدریجی و روبرو شدن با این واقعیت ها در یک سطح آگاهانه طفره می روند. زنان و شوهرانی که از فرآیند تفاوت های جنسی در یکدیگر آگاه نیستند و چنین می اندیشند که واکنش های جنسی آنها باید از یک کیفیت مشابه تبعیت کند، بدون شک با مشکلاتی مواجه خواهند شد. زیرا این غرورها و خودبینی های نادرست توام با سکوتی پرمعنی که از شرم و خجالت و عدم آگاهی مایه می گیرد، می تواند زندگی زناشوئی را به شدت به مخاطره اندازد. زیرا اگر مردی ضعفی را در خود پیش بینی نماید مشکل به نعوظ می رسد و زن نیز ممکن است این حالت شوهر را نوعی ریاکاری تعبیر کرده و احساس طرد شدگی نماید.
حال اگر چنین زوجی به تغییرات رفتار جنسی در ارتباط با سن آگاه باشند؛ می دانند که این تغییر و تحولات در هر دو جنس یکسان نمی باشد و از یک نظم بیولوژیک تبعیت نمی کند و با کیفیت عشق و جذابیت آنها رابطه ای ندارد. از طرفی دیگر اگر بدانند که با پیشرفت سن چگونه می توانند با تغییرات بیولوژیک ناشی از سن روبرو شده، رفتار جنسی سالمی داشته باشند، رابطه زناشوئی و عشقی آنها همچنان مداوم و پایدار خواهد ماند.
منبع: مقاله تغییر رفتار جنسی در ارتباط با سن؛ منتشر شده در مجله پزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران