یکی از مشکلاتی که اکثر روزه داران در ماه مبارک رمضان با آن مواجه هستند، بوی بد دهان است. از دیدگاه طب نوین ، مهمترین علل بوی بد دهان، عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، پوسیدگی و عفونت دندان ها و لثه ها و بیماری های گوارشی از جمله ریفلاکس معده به مری هستند. در طی روزهای معمول به دلیل نوشیدن مایعات، بزاق دهان پیوسته تازه شده و بوی بد دهان کمتر خواهد بود؛ اما در روزه داری به دلیل این که امکان تازه شدن آب دهان کمتر است، باقی ماندن غذا در بین دندان ها، بوی بد بیشتری ایجاد می نماید. از طرف دیگر، در حالت روزه داری و گرسنگی طولانی مدت، پس از گذشت چند ساعت که ذخایر قندی بدن تمام شود، بدن برای تولید انرژی به چربی ها روی آورده، در اثر سوختن چربی ها موادی به نام کتون در بدن ساخته می شود که بوی آنها از راه تنفس خارج خواهد شد.

رعایت موارد زیر در طول ماه مبارک رمضان برای کاهش بوی بد دهان توصیه می شود:
۱- افرادی که پس از وعده سحری مسواک نمی زنند، به دلیل باقی ماندن غذا در لابه لای دندان ها و حفرات دهان، بوی بدی ایجاد می شود. لذا توصیه می شود، حتماً  نخ دندان و مسواک استفاده شود. در صورتی که فرد دچار پوسیدگی دندان و خونریزی لثه می باشد، از خمیر دندان گیاهی زیر برای رفع بوی بد دهان استفاده نماید. گلنار ۲۰ گرم، مازو ۲۰ گرم، کندر ۱۵ گرم، فوفل ۱۵ گرم، سماق ۳۰ گرم و تخم گشنیز ۵ گرم را به صورت نرم کوبیده، سپس مسواک را خیس و به این پودر آغشته کند و آنگاه با آن مسواک بزند.
۲- افرادی که دچار تجمع صفرا در معده هستند، باید از مصرف غذاهای بسیار چرب و شیرین پرهیز نموده و به عنوان چاشنی در غذای خود از آب غوره، سماق، زرشک و آب لیمو استفاده نمایند.
۳- تمام افراد، به ویژه کسانی که از بیماری بازگشت غذا و اسید از معده به مری رنج می برند، بایستی در این ماه از غذاها و ترکیبات نفاخ پرهیز نمایند. همچنین هنگام افطار از نوشیدن دوغ و نوشابه خودداری کنند و غذاهای چرب، گوجه فرنگی و مرکبات نخورند.
۴- از مصرف غذاهای داغ، تند، ادویه دار و چای پررنگ اجنتاب شود. زیرا این غذاها پرزهای چشایی دهان را دچار سائیدگی نموده و این امر به خشک شدن آب دهان کمک خواهد نمود و سبب بوی بیشتر دهان خواهد شد.
منابع
مقاله پيشگيري از بوي بد دهان در روزه داران از ديدگاه طب سنتي ايران، نشریه طب سنتی اسلام و ایران، دوره ۳، شماره ۱