پس از تولد نوزاد، برادر یا خواهر بزرگتر ممکن است به کودک متولد شده حسادت کند؛ در اینجا چند توصیه در خصوص نحوه برخورد با کودکی که به نوزاد جدید حسادت می‌کند، آورده ایم:

۱- اگر یک کودک پنج ساله به نوزاد تازه متولد شده حسادت کند، امری کاملاً طبیعی است. علت این رفتار آن است که او مجبور است شرایط جدیدی را تحمل کند. تا قبل از حضور این نوزاد هر آن چه در خانه بوده و در اختیار او بوده و محبت والدین کاملاً به او اختصاص داشته، ولی اکنون کودک باید در هرچه هست با مهمان جدید شریک باشد. والدین باید با درک شرایط و روحیات کودک خود به گونه‌ای رفتار کنند که حس حسادت کودک را تقویت نکنند.

۲- والدین می‌توانند کودک را در انجام امور مربوط به نوزاد، در صورتی که خطری او را تهدید نکند، شریک نمایند. برای مثال والدین می‌توانند انجام کارهایی مانند آوردن پوشک را به کودک بزرگتر خود واگذار کنند. در این حالت ضمن آن که کودک احساس طرد شدن از سوی والدین را نمی‌کند، احساس بهتری در مواجهه با نوزاد به او دست خواهد داد.

۳- چنان چه کودک درخواست بغل کردن نوزاد را دارد، والدین می‌توانند در صورتی که احتمال بروز حادثه برای نوزاد وجود ندارد، این خواسته کودک را اجابت کنند، مراقبت به هنگام بغل کردن نوزاد توسط کودک الزامی می‌باشد. این کار موجب می‌شود که کودک احساس نزدیکی بیشتری با نوزاد کرده و حس حسادتی که تا کنون در وجودش می‌زیسته، تا حدود زیادی فروکش نماید.

۴- والدین باید حتماً زمانی در طول روز را به کودک بزرگتر خود اختصاص دهند. آن‌ها در این فرصت می‌توانند احساس خود را به او نشان دهند و بگویند که تا چه اندازه او را دوست دارند. همچنین والدین باید از کودک خود بخواهند تا احساس خود را راجع به آنان و نوزاد تازه وارد بیان کند. این امر سبب می‌شود که آن‌ها نسبت به احساسات درونی کودک خود آگاهی بیشتری کسب کنند. در تمام این مدت والدین باید کودک را در آغوش خود بگیرند. این کار باعث می‌شود که کودک احساس آرامش بیشتری نموده و احساس طرد شدن از والدین، که پس از تولد نوزاد تازه وارد در او ایجاد شده بود، فروکش کند.

۵- چنان چه کودک بزرگتر مرتکب اشتباهی شد، والدین باید از اشتباه او چشم‌پوشی کنند. اگر این اشتباه عمداً یا سهواً متوجه نوزاد شد، والدین باید به خاطر داشته باشند که دعوا کردن او تنها باعث شدت یافتن آتش حسادت در او می‌شود. برای مثال، فرض کنید کودک چهار ساله شما عمداً یا سهواً باعث زمین خوردن نوزاد شده است. رفتار معقولانه والدین در این خصوص می‌تواند به این صورت باشد که ضمن بغل کردن کودک خود به او بگویند که: «خوشحالم که برای هر دوی شما اتفاقی نیفتاده است. حال باید با هم کمک کنیم و برادرت رو از زمین بلند کنیم». وقتی کودک می‌بیند که والدین، او را بابت این اتفاق سرزنش نمی‌کنند، دلیلی برای حسادت به نوزاد نمی‌بیند.

۶- والدین همواره مواظب بروز نشانه‌های نگرانی در کودکان خود باشند تا نسبت به رفع به موقع آن اقدام نمایند. بروز نشانه‌هایی مانند ناخن جویدن، مکیدن انگشت، لکنت زبان، بی‌قراری و پرخاشگری، ترس، کابوس و غیره می‌تواند از عوامل هشدار دهنده اضطراب در کودکان باشد که باید هر چه سریعتر نسبت به شناسایی و رفع آن اقدام لازم صورت گیرد.